Gisteren opende de Prix de Rome 2011 in Smart Project Space. Het is een expositie zoals we van Smart gewend zijn: over de werken is goed nagedacht, het is braaf politiek en beeldend onbetekenend. Vluchtingenproblematiek, vrijheid van meningsuiting in het Europarlement en dat in films die variëren van doorsnee tv documentaires tot amateuristisch lokale tv werk. En dit is dan de presentatie van de belangrijkste Nederlandse kunstprijs. Het werk wordt vermoedelijk als kunst gezien omdat de makers kunstonderwijs gevolgd hebben en/of omdat ze hun werk ingestuurd hebben voor een kunstprijs.
Uitzondering op de nietszeggendheid was het werk van Vincent Vulsma, die intrigerende weefsels toont. Het oogt als fotokopieën van weefsels omgezet in weefsel. Vreemd, onbegrijpelijk, mooi.