Against The Day

In 2007 was ik bij een lezing van Bruce Sterling in De Zwijger. Het was onderdeel van een serie Science Fiction / Science Faction. Sterling gaf onder andere een beschrijving hoe nieuwe literatuur er in de 21e eeuw uit zou kunnen/moeten zien. Voor mij beschreef hij Against The Day, de roman van Thomas Pynchon die ik kort ervoor gelezen had. Dit was dus het eerste 21e-eeuwse boek. Soms denk ik dat het ook het laatste 21e-eeuwse boek tot nu toe is.

Ik denk over Against The Day vanwege Bergson en DUUR en de relatie tussen verleden-heden-toekomst en in hoever die elkaar kunnen beïnvloeden.

Het lezen van en vanuit Bergson geeft een enorme ruimte, de combinatie Bergson en Deleuze geeft een vitaliteit. Een drang to leven, ruimte om te denken, te zijn. Los van de tijd, onderdeel van de duur. (en van Natuur waarvan Spinoza ook al schreef dat die geen tijd in de algemene betekenis kent)

petri

Welk beeld gebruik ik? Wat maakt het geschikt om als werk te tonen? Dit beeld vind ik erg mooi, maar wat zegt het wat drukt het uit? Veel ander beeld dat ik maak is niet minder vaag maar komt wel voort uit denkwerk. Dit is meer een restproduct, het is ontstaan tijdens het werk. Het past bij bestaande thema’s dus het zou kunnen. Ik moet er nog verder over denken.

Deze aantekening bedenk ik bij het lezen/kijken van Alchemie und Arabesken van Sigmar Polke. De beelden daarin zijn ontstaan in zijn onderzoek. Dit beeld van mij is ontstaan tijdens mijn onderzoek. Toch is er twijfel, maar dat is er bij veel van mijn beelden en dat is niet verkeerd.

Pynchon & Deleuze

Bij het lezen van een tekst van Deleuze&Guattari denk ik aan Thomas Pynchon, naar wiens Against the Day dit blog vernoemd is. Pynchon schrijft meer dan wie dan ook op een wijze zoals beschreven door D&G. Pynchon is de meest Deleuziaanse schrijver, of beter Dleuze&Guattariaanse.

Ik moet een woord verzinnen, een naam, voor  de samenwerking tussen D&G. Velen zien hun boeken vooral als Deleuze & maar dat si onterecht. Het is een meervoudigheid, een virtuele schrijfmachine voortkomend uit de samenwerking van Deleuze en Guattari.

lines

Sometimes it just doesn’t work. Een hoofd vol gedachten en ideeën. En ik weet dat een bepaalde manier van werken niet werkt en toch probeer ik het weer. En het is gewoon niet goed, niet helder.
Het verbeelden van denken, daar gaat het waarschijnlijk niet om in kunst. Het creëren van nieuwe beelden die denken kunnen stimuleren.

Niet dat het lelijk is, maar het is gedoe, druk, niet vanzelfsprekend. Het beeld moet wel ergens over gaan maar niet anekdotisch zijn. Nou ja, maar eens een tijdje laten hangen en naar kijken.

Het gaat over het ervaren van ruimte. Een bezoekster van een installatie van Robert Irwin. Het beeld van de vrouw in het diffuse licht van Irwin is mooi. Maar moet ik niet zoeken naar een verbeelding van het ervaren? Het ervaren van licht en ruimte. En de bezoekster weglaten?
Zeker omdat ik haar een onderdeel laat zijn van een beeld dat ik gemaakt heb.

Scroll to Top