van Mircea Cartanescu staat vol met dromen, hoeveel weten we niet want wat droom, waan of zelfs werkelijkheid is is niet zo duidelijk aangegeven. Wat mij opviel is dat er nogal wat dromen in staan die ik herkende, iets soortgelijks heb ik zelf gedroomd, soms is dit verontrustend.
Bij de verteller zijn waan en droom moeilijk te onderscheiden. Misschien is de waan soms fantasie.
In een interview las ik dat Cartarescu zijn dromen sinds lang noteert. En zijn kindertijd in Roemenië wás gek en verschrikkelijk. En de moderne geschiedenis kent veel idiote en gewelddadige gebeurtenissen.
Dromen, waanbeelden, waandenken, angst, fantasie, eruditie en grote schrijfvaardigheid maken dit een bijzonder boek dat ik zeker wil herlezen.

Solenoïde bij de Bezige Bij