Anti is nooit oké. Door anti te zijn verbindt je je met waar je tegen bent. Een ant-fascist (Antifa) is een variant van fascist, hij/zij neemt kenmerken en technieken over van de fascist. Being numerous essays on non-fascist life van Natasha Lennard is een teleurstelling.
Ik had verwacht dat het over het leven in/als veelheden zou gaan in de lijn van Deleuze & Guattari en no-fascist life over hoe een leven vorm te geven in deze duistere politieke periode.
Maar het boek is een pleidooi voor antifascisten en het gaat over het rascistische, rechtse, justitiesysteem in de USA. Dat laatste is helaas bekende stof.
Een boek over VEELHEDEN (mulitudes) over leven na de illusies van het IK gekoppeld aan ruimte scheppend (samen)leven zou hoogst interessant zijn.
Het zou aansluiten op het programma van BAK over non-fascist living, de projecten van Jonas Staal en anderen. Over de krácht van Black Life Matters in plaats van de repressie ertegen.
Wat het boek nu mist is KRACHT, ja de schrijfster voelt zich flink als ze met gelijkdenkenden in een geüniformeerde formatie loopt maar dat is uitgebeelde angst.
Het boek gaat over slachtofferschap en onderdrukking terwijl ze lijkt te beogen het over strijd te laten gaan. Veel interessanter is het grote aantal protestgroepen in de VS die elkaar deels overlappen, MeToo, Black Life Matters en de Genderbenders. HOE MAAK JE DAAR RUIMTE VOOR / MEE.