eenheidsworst
Meer dan ooit bekijken wij Europeanen de wereld door 1 blik, zien we maar 1 werkelijkheid. We bekritiseren alles en iedereen die afwijkt van ónze eenheidsworst. Van onze benauwende blik.
Soms lijkt iedereen, wereldwijd, hier aan mee te doen middels Facebook en andere worstdraaiers. Gelukkig blijft de werkelijkheid anders, maar dan is het wel nodig dat we een werkelijkheid van vele werkelijkheden onderkennen. De overheersende koloniale cultuur is niet de enige noch de interessantste. Pluriformiteit, meervoudigheid, het samenleven in vele variaties, delen zonder op te lossen. Oud verhaal maar het voelt als dringender dan ooit.

± 150000 jaar geleden begon de uitstroom uit Afrika en in 150000 jaar verspreidt de mens zich over de aarde. Nu wordt dat opeens als probleem ervaren?

Kunstenaars staan naast het alledaagse. Bedenk ik tijdens het lezen van The Remote Archivist, en publicatie van De Appel. Zij hebben van resttijd hoofdtijd gemaakt. De interessantste onder hen verbazen zich, ze doen onderzoek naar zaken die zij tegenkomen of in hun hoofd opkomen.
Een archief slaapt. Het is een verzameling die ergens aanwezig is. Wanneer er iemand binnentreed ontwaken delen van het archief, ze worden weer, tijdelijk, bij het actieve leven betrokken.

Het beeldend kunst werk moet lichamelijk zijn. Het concept is het werkterrein van de filosoof. Een kunstenaar dient een beeld te creëren dat ervaren kan worden.
Er is geen geest zonder lichaam, geen lichaam zonder geest. Een danser, een mimespeler gebruikt het lichaam als medium. Een schrijver gebruikt tekst als medium. Een medium is noodzakelijk om gedachten te uiten, over te kunnen dragen.