veelheden
‘Daar heb je een veelheid met tenminste drie dimensies: een astronomische, esthetische en politieke’
Dit onderstreepte ik in Dialogen van Gilles Deleuze en Claire Parnet. Omdat die drie dimensies ook in mijn werk voor komen, samen komen. Mijn werken is politiek maar niet op de manier van de gesubsidieerde kunst. Het politieke is niet eenvoudig benoembaar. Wel ervaarbaar als iemand zich er voor open stelt. En ik vermoed dat veel kunst politiek is zonder dat het er duidelijk in te herkennen valt. Een van de verschillen tussen kunst en pamflet?
Huilen met de wolven in het bos
Er wordt momenteel weer bijzonder veel nagepraat met als enig doel erbij te horen. Ik zal weer eens naar de Klisjeemannetjes gaan luisteren, als troost.
ultieme vrijheid
is de basis voor de boeken van Deleuze en Guattari. En dat op Spinozistiche wijze door onderdeel te zijn van natuur.
Onderdeel van die vrijheid is het los komen van het ‘ik’ waanbeeld.
Hun boeken zijn dan ook consistent. Er ontstaan voortdurend nieuwe vlakken, lijnen en assemblages vanuit hun onderzoek naar leven op het vlak van immanentie.
We leven in een tamelijk onaangename wereld,
waarin niet alleen de mensen, maar ook de gevestigde machten er belang bij hebben ons droeve affecten over te brengen.
Claire Parnet in gesprek met Gilles Deleuze, 1977
worden
Toekomst en verleden hebben niet veel zin, wat telt is het tegenwoordig worden: de geografie en niet de geschiedenis, het midden en niet het begin noch het einde, het gras dat in het midden is en dat vanuit het midden groeit, en niet de bomen die een kruin en wortels hebben.
Claire Parnet in gesprek met Gilles Deleuze
anti-binair
als de linguïstiek en de informatica tegenwoordig zo gemakkelijk de rol van repressor spelen, dan komt dat omdat zijzelf functioneren als binaire machines binnen die machtsapparaten, en eerder een totale formalisering van wachtwoorden vormen dan een zuivere wetenschap van linguïstieke eenheden en abstracte informatieve inhouden.
Claire Parnet in gesprek met Gilles Deleuze
Deleuze Parnet
DIALOGEN van Gilles Deleuze en Claire Parnet uit 1977 is in 1991 in het Nederlands vertaald door Monique Scheepers. Ik vermoed dat ik het niet lang daarna aangeschaft heb. Nu is het voor de zoveelste keer herlees geniet ik evenzeer als toen.
Ik leerde Deleuze kennen door de expositie Rhizome in het Gemeentemuseum Den-Haag in 1991. Nadat ik eerst de catalogus van die expositie kocht met daarin fragmenten uit Mille Plateaux kocht ik DIALOGEN. Deleuze laat zich niet opsluiten in de academische filosofie maar voert vrijheidsstrijd door denken. Het is een heerlijke steun in het beweeglijke, zich verhoudende, leven.
Wie werkt, verbindt zich noodzakelijkerwijs in absolute eenzaamheid.
Hij kan geen school maken, noch deel uitmaken van en school. Er bestaat slechts zwart werk, en clandestien. Niet bewolkt door dromen, fantasma’s of plannen, maar door ontmoetingen.
Gilles Deleuze in gesprek met Claire Parnet
denken voedt
Een goed filosofisch probleem behoeft volgens Deleuze helemaal geen oplossing, het gaat erom dat het je denken voedt en niet sust.
Sarah Posman over Gilles Deleuze in Deleuze Compendium
If one plays good music, people don’t listen and if one plays bad music people don’t talk.
Oscar Wilde in The Importance of Being Earnest
WHY IS IT SO DIFFICULT FOR SO MANY PEOPLE TO LISTEN?
Why do they start talking when there is something to hear?
Do they have their ears not on the sides of their heads but situated inside their mouths so than when they hear something their first impulse is to start talking?
The situation should be made more normal, don’t you think?
Why don’t they keep their mouth shut and ears open?
Are they stupid?
And, if so, why don’t they try to hide their stupidity?
John Cage, Darmstadt 1958
bos
dit plaatje herinnert me aan schilderijen van Per Kirkeby, maar als ik die opzoek lijkt het er helemaal niet op. Indrukken en zien zijn verschillende dingen. Waarnemen, ervaren, het werk in je laten komen dat is wat er veelal gebeurt als ik kunst tot mij neem. Kijken, het zien is slechts een onderdeel.
