Vrije notities

Ik hoef niet te dichten. Ik moet een eigen vorm vinden voor mijn notities., mijn denkaantekeningen. Mini essays. Zoals Nietzsche sommige van zijn boeken opbouwt? Aforimen?
Dat ook niet, het hoeft geen term (naam) te hebben. En geen christen-economisch nut. Het gaat om aantekeningen, gedachten. Ze behoeven een vrijheid, zij willen niet opgeborgen in de academische inrichting.
Vrije notities vergen creativiteit. Passie en lucht (of licht). Vrije notities verantwoorden zich niet. De notist is geen notulist.

900

Het eerste deel van het Milanese museum voor twintigste eeuwse kunst was weinig interessant. Het herinnerde me aan de Rotterdamse kunstacademie waar dit soort ouderwetse kunst onderwezen werd. Geen wonder dat ik het daar niet uithield, dat soort kunst is zoooo gedateerd. Modigliani, Balla, Severini, de Chirico, Manzoni, Fabro, Kounellis. Witte mannen, ook de favoriete doelgroep van de academie.

Gelukkig warden er twee tijdelijke tentoonstellingen van vrouwen die wel interessant waren, Renata Boero (foto boven) en Marinella Pirelli.

Scroll to Top