Carlos Amorales, We’ll See How All Reverberates, 2012. Met dank aan de kunstenaar en kurimanzutto, Mexico-Stad / New York. Foto: Peter Tijhuis
Dit is een expositie waar ik tijdelijk het eerste bezoek al besef dat ik dit vaker wil bezoeken om meer te ervaren. En dat ik een begeleidende publicatie wil hebben.
Op dit laatste moet ik nog even wachten want er is iets mis gegaan bij het drukken van de speciale uitgave bij deze expositie. Kan ik dus kopen bij een van mijn volgende bezoeken.
Er is veel te zien, van werk uit de tijd dat hij nog in Amsterdam woonde – dat ik toen al gezien heb – tot werk dat speciaal voor deze expositie gemaakt is.
Het werkt aan het eind van de tentoonstelling, Amsterdam, was mijn favoriet. Hierin komt veel van Amorales werkwijze samen. In een gang hangt een filmscript dat is ontstaan door een tekst geschreven door Amorales en een Argentijnse schrijver (naam zal ik later toevoegen) en vervolgens bewerkt met behulp van een kopieerapparaat. Zo is het script abstracter geworden en ontstond er meer ruimte voor de acteurs om het vorm te geven. In een zaaltje ernaast is de film te zien.
De expositie blijft nog lekker lang, t/m 17 mei. Gaat dat zien.
Een paar dagen na mijn bezoek lees ik een wervende recensie in Het Parool.