contemplatie

zitten, zijn

we doen te veel, willen te veel. Althans we menen dat we willen, we laten ons meeslepen in de stroom van veelheid in de waangedachte van economische groei. We consumeren uit angst voor verveling. We dóén niets, we zíjn niet, we laten ons voortdrijven. En we consumeren het leven op deze planeet kapot. Meer, meer, meer, dood.

Scroll to Top