Roni Horn neemt waar en schrijft en verbeeld. In Island Zombie, een collectie teksten, is haar taal ook een verbeelding. Ze schrijft als beeldend kunstenaar. In grammatica en woordkeuze. Misschien dat ik nu anders naar haar foto’s en sculpturen ga kijken*. Of ze is beter met woorden dan met camera en gietwerk.
Geconcentreerde observatie, Horn kijkt op IJsland zoals Robert Irwin naar de woestijn kijkt. Ervaren, deel worden van het eiland, van de woestijn. Zich verhouden tot het weer, samengaan met het weer.
Doet Nan Goldin iets soortgelijks? Maar dan samengaan met mensen, del zijn van een scene. Haar aandacht is vergelijkbaar.
*Ik volg haar werk al jaren en het boeit maar maakte tot nu toe minder indruk op mij dan de teksten in Island Zombie