In de boekhandel van het Stedelijk kocht ik een boek van architect Rem Koolhaas en curator Hans Ulrich Obrist over de Metabolisten met als titel Project Japan, metabolism talks.

De Metabolisten waren Japanse architecten van na de tweede wereldoorlog die als beweging naar buiten traden. Initiator was architect Kenzo Tange.
Het boek is opgebouwd rond een aantal interviews met betrokkenen die nog leefden in 2005, Tange zelf stierf dat jaar.

Het is een boeiend boek. Als portret van een architectuur beweging en haar leden; Japan als land in wederopbouw na de desastreuze tweede wereldoorlog; de culturele aspecten van Japan; als portret van Tange en de andere architecten en als portret van Koolhaas. De laatste herkent zich duidelijk in Tange en vind hem inspirerend.

Koolhaas is een liefhebber van architectuur en geïnteresseerd in de geschiedenis en de theorie ervan. Vanaf het begin van zijn loopbaan heeft hij studies geschreven en ook nu is het voor hem even belangrijk als ontwerpen. Hij blijkt niet zo gelukkig met de status van architectuur in deze tijd. Het sterrendom van de architecten,  de gebouwen die vooral moeten imponeren, het gebrek aan samenhang.

De schutting is er al klaar voor.

Nu nog de entree aanvegen. Gelukkig kunnen we tot de heropening volgend jaar nog veel genieten van kunst in het Stedelijk. En vooral ook geen recensies over dat geweldige museum lezen, want helaas denken Nederlandse recensenten nog steeds dat ze betaald worden om te zeiken i.p.v. te kijken.