Op het terras van Manifesta.

Beeld opgebouwd uit meerdere kaarten van de geallieerden in de jaren 40 van de vorige eeuw. Werk  van Gert-Jan Kocken in FOAM.

foto’s van Edward Burtynsky in het hoofdgebouw van de voormalige kolenmijn van Waterschei, Genk, Belgisch Limburg.

Deze foto’s hangen op de bovenste verdieping, onder het gerestaureerde daklicht. Foto’s van mensen aan het werk in Chinese productiehallen in een Belgische productiehal. Er is weinig veranderd, enkel de locatie.

Manifesta 9 heeft één locatie waar de expositie geconcentreerd is. En de expositie is ook verbonden met deze locatie. Fysiek en kwa functie en historie. De mijn van Waterschei en haar werknemers, de geschiedenis van de mijnbouw hier en elders, het kapitalisme (en de waanzin ervan) naast kunst van toen en nu. Naast foto’s als hierboven is er ook een film met een Engels mijnwerkerskoor die een compositie zingt op basis van mijngeluiden die de koorleden zelf herinnerden. En ook een film van het Raqs Kollektief over de bouw van een Speciale Economische Zone in China. In 6 maanden tijd wordt de natuur afgebroken en leidt een 6-baans weg naar de nieuwe stad.

Ook gaat de expositie over kunst als schaamlap, hoe dit soort leegstaande nutteloze complexen worden herbestemd tot onderkomen voor de kunst. Hier wordt de kunst niet gebruikt om zaken te verdoezelen maar juist om ze te belichten.

Vakwerk door het curatorenteam : Cuauhtémoc Medina, Curator; Dawn Ades, Associate Curator; Katerina Gregos, Associate Curator; Mieke Mels, Curatorial Assistant.

Zaterdag zag ik de nieuwe film van Leos Carax: Holy Motors. Een meesterwerk, cinema op haar best. Vreemd, gelaagd, humoristisch. Het verhaal laat zich niet eenvoudig vertelllen. We volgen een man die in een limo door Parijs gereden wordt door zijn vrouwelijke chauffeur. De limo is tevens kleedkamer en bij elke stop stapt hij er als een andere persoon uit/ in een andere rol. Hij ontmoet ook nog zijn baas en een collega. Wat precies zijn beroep/taak is weet ik niet. Dat is niet duidelijk. Zoals er meer is dat door de toeschouwer ingevuld/bedacht  moet/kan worden, of niet.

En dat zitten er ook nog referenties aan andere filmmakers in, o.a. David Lynch en Jim Jarmusch, en nog veel meer. Niet te missen.