Ik zag (en kocht) een paar weken geleden een prachtig boek Monsoon as method, Assembling Monsoonal Multiplicities en begreep direct dat dit door het denken van Deleuze & Guattari geïnspireerd was. Het boek is heel mooi vormgegeven met prachtige kaarten. En er is een bijbehorende online expositie exhibition.monass.org, ook heel mooi en interessant.
De onderzoekers onderzoeken het natuurverschijnsel moesson in een brede en diepe context en benaderen het als leven mét moesson, met aandacht voor alle leven, niet enkel de mens. Het geeft een mooi beeld hoe alles met elkaar verbonden is en elkaar beïnvloed. Het schets hoe de mens hier eeuwen als onderdeel van functioneerde en hoe het mis ging vanaf het moment dat wij (Europese) mensen dachten dat wij los stonden van natuur en er over konden heersen. Eerst middels kolonialisme en vervolgens neo-liberalisme.
En indachtig Deleuze is het geen pessimistisch boek maar zoekt het mogelijkheden om mét moesson en klimaatverandering te leven, als onderdeel van natuur.