lines

Sometimes it just doesn’t work. Een hoofd vol gedachten en ideeën. En ik weet dat een bepaalde manier van werken niet werkt en toch probeer ik het weer. En het is gewoon niet goed, niet helder.
Het verbeelden van denken, daar gaat het waarschijnlijk niet om in kunst. Het creëren van nieuwe beelden die denken kunnen stimuleren.

Niet dat het lelijk is, maar het is gedoe, druk, niet vanzelfsprekend. Het beeld moet wel ergens over gaan maar niet anekdotisch zijn. Nou ja, maar eens een tijdje laten hangen en naar kijken.

Het gaat over het ervaren van ruimte. Een bezoekster van een installatie van Robert Irwin. Het beeld van de vrouw in het diffuse licht van Irwin is mooi. Maar moet ik niet zoeken naar een verbeelding van het ervaren? Het ervaren van licht en ruimte. En de bezoekster weglaten?
Zeker omdat ik haar een onderdeel laat zijn van een beeld dat ik gemaakt heb.

void

/…/ This cognitive uncertainty, already more or less apparent since the end of the 1960s, became blindingly obvious in the 1980s, and this had inevitable repercussions on the ideological foundations of politics, with the status quo in force since 1948 coming to a sudden end with the fall of the Berlin Wall and the subsequent disappearance of the USSR. The Left, moderate or radical, then retreated in disarray without offering a response of any kind, so that the sheer absence of any alternative ensured the total victory of an obsolete single thought anchored in neoliberalism that was utterly incapable of managing a globalized world of infinite complexity. The outcome of the debacle is, to say the least, unprecedented: an absolute ideological void occupied by a clearly redundant conception of the world,  /../

Sigmar Polke, Paintings, Photographs and Films by Gloria Moure
Ediciones Poligrafa,  2005. page 9

Le Zigzag

Het heelal is niet ontstaan in een Bigbang maar heeft zich ontvouwen in Le Zigzag, volgens Deleuze.
Dat zei hij weliswaar met een lach op zijn gezicht maar het is een uitspraak die past in zijn denken. Al is de Natuur oneindig in omvang en duur en kent ze feitelijk geen duur volgens Spinoza en hoeven we ons niet bezig te houden met het ontstaan.

Deleuze’s denken is heerlijk.
Spinoza was de filosoof van de blijheid, Nietzsche van de vrolijke wetenschap en ook Deleuze stemt vrolijk.

Scroll to Top