Het denken in plooien geschikt

– citaten uit het gelijknamige werk van Gilles Deleuze –

p 12. Zodra we ons in een arm tijdperk bevinden, zoekt de filosofie haar toevlucht in de reflectie ‘op’… Als zij zelf niets creëert, wat kan zij dan doen, behalve reflecteren op? Dus reflecteert zij op het eeuwige, of op het historische, maar zijn slaagt er niet meer in zelf de beweging te maken.

De filosoof is niet reflectief, hij is een schepper.

het is een volledig nieuwe indeling van onderscheid maken, zoals Bergson het doet, de perceptie, de affectie en de actie als drie soorten van beweging.

‘C’ for Culture (from l’Abécédaire de Gilles Deleuze)

Yes, certainly, it’s a form of pleasure, although not always. But I see this as part of my investment in being “on the lookout.” I don’t believe in culture to some extent, but rather I believe in encounters. But these encounters don’t occur with people. People always think that it’s with people that encounters occur, which is why it’s awful… Now, in this, that belongs to the domain of culture, intellectuals, meeting one another, this disgusting practice of conferences, this infamy. So encounters, it’s not between people that they happen, but with things… So I encounter a… painting, yes, or a piece of music, that’s how I understand an encounter.

lines

Sometimes it just doesn’t work. Een hoofd vol gedachten en ideeën. En ik weet dat een bepaalde manier van werken niet werkt en toch probeer ik het weer. En het is gewoon niet goed, niet helder.
Het verbeelden van denken, daar gaat het waarschijnlijk niet om in kunst. Het creëren van nieuwe beelden die denken kunnen stimuleren.

Niet dat het lelijk is, maar het is gedoe, druk, niet vanzelfsprekend. Het beeld moet wel ergens over gaan maar niet anekdotisch zijn. Nou ja, maar eens een tijdje laten hangen en naar kijken.

Het gaat over het ervaren van ruimte. Een bezoekster van een installatie van Robert Irwin. Het beeld van de vrouw in het diffuse licht van Irwin is mooi. Maar moet ik niet zoeken naar een verbeelding van het ervaren? Het ervaren van licht en ruimte. En de bezoekster weglaten?
Zeker omdat ik haar een onderdeel laat zijn van een beeld dat ik gemaakt heb.

void

/…/ This cognitive uncertainty, already more or less apparent since the end of the 1960s, became blindingly obvious in the 1980s, and this had inevitable repercussions on the ideological foundations of politics, with the status quo in force since 1948 coming to a sudden end with the fall of the Berlin Wall and the subsequent disappearance of the USSR. The Left, moderate or radical, then retreated in disarray without offering a response of any kind, so that the sheer absence of any alternative ensured the total victory of an obsolete single thought anchored in neoliberalism that was utterly incapable of managing a globalized world of infinite complexity. The outcome of the debacle is, to say the least, unprecedented: an absolute ideological void occupied by a clearly redundant conception of the world,  /../

Sigmar Polke, Paintings, Photographs and Films by Gloria Moure
Ediciones Poligrafa,  2005. page 9

Le Zigzag

Het heelal is niet ontstaan in een Bigbang maar heeft zich ontvouwen in Le Zigzag, volgens Deleuze.
Dat zei hij weliswaar met een lach op zijn gezicht maar het is een uitspraak die past in zijn denken. Al is de Natuur oneindig in omvang en duur en kent ze feitelijk geen duur volgens Spinoza en hoeven we ons niet bezig te houden met het ontstaan.

Deleuze’s denken is heerlijk.
Spinoza was de filosoof van de blijheid, Nietzsche van de vrolijke wetenschap en ook Deleuze stemt vrolijk.

Scroll to Top