Schrijvers als Joyce wilden nieuwe literatuur maken, de ruimte van literatuur maximaliseren. Zij waren kunstenaars.
Hedendaagse Nederlandse schrijvers willen schrijver zijn, een beroep uitoefenen, een schrijvend beambte. Kunst is hen vreemd.

aber lebe!

een wereld met woord verbeelden

Het werk uit 2021 vind ik goed. Getekend en gespoten met de linkerhand heeft het niet de virtuositeit van zijn vroegere schilderwerk maar de intensiteit is wel vergelijkbaar. Minder speels maar wel zoekend. En het tekenen met links gaat beter dan toen hij in 2007 opnieuw begon te werken. Ik hoop dat De Pont schilderijen kan verwerven uit deze expositie want ik zie het graag vaker.

Het werk is momenteel te zien terwijl elders in het museum de film van Erik van Lieshout over Daniëls te zien is.
Die film is grappig, ontroerend en menselijk.

Iemand die hoogleraar is in Nederland en dénkt. Deze opmerking van mij is pas echt opmerkelijk. In mijn (beperkte) visie wordt er weinig gedacht in Nederland en aan de universiteiten nog minder. Ik vind het verfrissend aan het begin van de dag een interview te lezen met iemand die op basis van onderzoek nadenkt over maatschappelijke zaken en de waarde van cijfers.
Ik vermoed dat mijn negatieve mening over onze universiteiten momenteel versterkt wordt door de totale afwezigheid van rationaliteit rond Covid. Ik hoop maar dat er politici en OMT-ers zijn die het artikel ook lezen.

Bij het lezen van een interview met Daniel Mügge in de Groene.