We lezen naar onszelf toe,
als ik Barthes lees meen ik me erin te herkennen zoals waarschijnlijk velen doen.
Walter Benjamin is een veelheid (multitude) elke lezer waant zich een nieuwe Walter Benjamin. We lezen onszelf omhoog en verbreed.
Walter Benjamin is ruimte zoals Roland Barthes lucht is. Wij lezers ademen Barthes.
waartoe?
Deze keer duurt het iets langer om tot (nieuw) beeld te komen.
Een volgende stap kan zeefdruk zijn.
Als altijd is er de vraag ‘waartoe?’.
Wat doet kunst bij mij? Waarom kijk ik graag naar het werk van René Daniels? Zowel het oude virtuoze schilderwerk als de nieuwe onhandige werken met viltstift? Omdat ze een verhouding tot te wereld uitdrukken.
literatuur
is levenskracht, het leert leven kennen, het stimuleert verbeelding en creativiteit. Literatuur maakt os meer mens.
individualisering = uniformering
De hedendaagse uniformiteit is wonderbaarlijk. De angst zich te onderscheiden torenhoog. In navolging van fotofilters worden gezichten glad getrokken. Alles wat een gezicht bijzonder, persoonlijk, aantrekkelijk maakt dient gemaskeerd te worden. Het doet mij denken aan oude dystopische science fiction films.
De zogenaamde individualisering is uniformering.
(bij het lezen van de introductie van Immediacy, or The Style of Too Late Capitalism van Anna Kornbluh)
buro stedelijk
Met een polsbandje in het Stedelijk, te midden van een massa jonge mensen die kwamen voor de performance Chorus in Flight van Julianknxx uitgevoerd door The Memoria Collective choir uit Amsterdam en Rotterdam gedirigeerd door Elique Curiel.
Het blijft prettig dat zoveel jongeren van alle kleuren nu het Stedelijk bezoeken.
Ik was dinsdag in Rotterdam en het viel me weer op hoe gekleurd daar de markt in het centrum is terwijl het centrum van Amsterdam nog steeds opvallend wit is. Fijn dat er nu in in ieder geval een plek is waar dat verandert.