900
Het eerste deel van het Milanese museum voor twintigste eeuwse kunst was weinig interessant. Het herinnerde me aan de Rotterdamse kunstacademie waar dit soort ouderwetse kunst onderwezen werd. Geen wonder dat ik het daar niet uithield, dat soort kunst is zoooo gedateerd. Modigliani, Balla, Severini, de Chirico, Manzoni, Fabro, Kounellis. Witte mannen, ook de favoriete doelgroep van de academie.
Gelukkig warden er twee tijdelijke tentoonstellingen van vrouwen die wel interessant waren, Renata Boero (foto boven) en Marinella Pirelli.
Sheela Gowda in HangarBicocca
Een immens grote hal met daarin een mooie overzicht van het werk van een boeiende Indiase kunstenares wiens werk ik voor het eerst zag. Zorgvuldig samengesteld en ingericht.
Giorgio Andreotta Calò in HangarBicocca
Hoogtepunt van Milaan was Pirelli HangarBicocca, een paar grote hangars aan de rand van de stad waar hedendaagse kunst getond wordt.
In één van de hangars staat een groot werk van Anselm Kiefer permanent opgesteld. Kiefer is een dramatisch romantisch kunstenaar die na zijn verhuizing naar Frankrijk uitverteld bleek te zijn.
De eerste ruimte waar we in liepen was van Giorgio Andreotta Calò, een kunstenaar die ik nog niet kende en een prachtige installatie had gemaakt waarin hij eerder werken samengevoegd had. Film, objecten, sculpturen en prachtige muziek van BJ NIlsen.
Rovert Irwin in Varese
En dan de hoofdreden om naar Varese te reizen, een aantal permanente werken van Robert Irwig.
Dan Flavin in Varese
Niet eerder zo veel werk van Dan Flavin bij elkaar gezien en dat in permanente opstelling in Panza Varese.
FundazionePrada
De vaste collectie van FundazionePrada was zwak maar de plek was oké. Bovenstaande foto is gemaakt in het trappenhuis van de nieuwbouw door OMA/Rem Koolhaas.
Hieronder de buitenkant en de garderobe.
poems
ik moet interesse maken voor poëzie, gedichten. En niet perse beeldgedichten maar GEDICHTEN. Dingen zeggen in niet nuttige taal. Vrije taal. Doelloze woorden. Woorden, klanken, tonen die een werkelijkheid oproepen die buiten de regulier, de utilitair economische valt. Dichter bij de echte wereld, die verborgen ligt onder onze christen kapitalistische.
spreken buiten alledaagse waarheden.
pas bij het lezen van het IM van Les Murray in de Groene begreep ik wat dichtkunst kan zijn. Niet de romantische freumelarij die het vaak is. Maar een ware dichtkunst, die van de niet-economische taal. De taal van het leven, vrije taal. Tekst taal. Woorden taal.
Elk leven is goed
Beter als je leeft naar je mogelijkheden, je talenten weet te gebruiken.
Dat sluit ook aan op mijn interpretatie van Nietzsches Uebermensch, die volgens mij geen bijzonder soort mens is maar een mens die het optimale uit zijn mogelijkheden haalt.
Nietzsches Uebermensch sluit in deze interpretatie naadloos aan op Spinoza.
