Schrijven om te schrijven
Tekst om de text.
Zich uiten om te bestaan.
Voor mij is het woord belangrijk.
Maar niet meer dan beeld en geluid. (En wellicht geur en tastzin)
Soms denk ik dat schrijven tot een belangwekkender bestaan leidt. Vaker denk ik dat het niet zo is. Bestaan hangt meer af van ademhalen.
We kunnen zo veel meer.
Bouvard en Pécuchet
is een mooi medicijn tegen de waan van de dag. Na en paar uur er in lezen heb ik meteen minder behoefte aan ‘nieuws’. Er is zoveel onnozelheid. Vooroordelen, meningen zonder denken. Er wordt heel weinig gedacht, dat is niet perse iets van deze tijd.
Op pagina 285 lezen de heren Spinoza. Heel boeiend maar ook vel te moeilijk vinden ze. Ze gaan weer verder met andere boeken. En zo vervallen zij tot hetzelfde gedrag als ze andere verwijten. De basis voor ons denken is door Spinoza gelegd. Daar kunnen we op verder, zoals Deleuze gedaan heeft, zoals Braidotti doet. Zoals ik wil doen. Denken in de lijn Spinoza, Nietzsche, Deleuze. Denken om het denken. Denken verbeelden.
Inspirerend is ook dat Bouvard en Pécuchet hun eigen encyclopedie gaan schrijven. Een combinatie van kopiëren, redeneren en fantaseren.
letterlijk
Het is een fout die ik vroeger ook maakte: een te letterlijke verbeelding. Ik bedenk dan een uitgangspunt en blijf er in de uitvoering te dicht bij, het resultaat is dan een illustratie. De uitdaging is wel vanuit een uitgangspunt te werken maar in de verbeelding het beeld meer ruimte geven.
