Vorige week was ik in het Bonnefantenmuseum in Maastricht. Een mooi voorbeeld hoe een regionaal museum met bescheiden budget niet moet functioneren. In de Pont in Tilburg kom ik regelmatig. Het is een museum met een uitgelezen collectie die gestaag groeit en boeiende tijdelijke tentoonstellingen. Het heeft een sterke eigen uitstraling.
Het Bonnefanten ligt centraal in een cultuurrijk Euregionaal gebied. Daar merkte ik niets van. De nadruk ligt in de collectie meer op bekende internationale kunstenaars uit de jaren 70-80 van vorige eeuw.
Het is een slapend museum. Er gebeurt nauwelijks wat, de tijd lijkt stil te staan, de collectie ontwikkelt zich niet. De suppoosten vervelen zich niet minder dan de handvol bezoekers.
Maar er gloort hoop: volgend jaar gaat directeur van Grevenstein met pensioen, nu maar hopen dat er een dynamische opvolgster gekozen wordt.