Een voorprogramma van drie uur was te lang gisterenavond in de Melkweg. Drie jonge gasten die de zaal moesten vermaken in afwachting van Kenny Larkin en later als trio live Carl Graig, Moritz von Oswald en Francesco Tristano. De jongens werden geholpen door een enthousiaste mc die ons tot vervelens toe vroeg de handen in de lucht te steken. Mogen we a.u.b. zelf bepalen hoe we dansen?
Om kwart over twee begon dan eindelijk de hoofdact. Het was het lange wachten waard. Geen idee hoe je dit genre zou kunnen noemen. Piano, synthesizers, drumcomputers en -pads, samplers en nog meer elektronische apparatuur. Geïmproviseerde composities door muzikanten waarvan er twee vooral als techno-producent bekend zijn. Het zou even goed in het Muziekgebouw, Bimhuis of dus de Melkweg kunnen staan. Doet er ook niet toe: het was boeiend deze goede muzikanten experimenteel samen bezig te horen en zien. Een mix van hedendaags gecomponeerd, jazz en techno.