Other than in science fiction, it has no narrative. Aldus Anish Kapoor in gesprek met Donna de Salvo in de prachtige monografie over Kapoor uitgegeven voor Phaidon.
Bij het lezen hoor ik regelmatig mijn yoga lerares in mijn hoofd. Hoe ze ons erop wijst dat we de ruimte om ons heen kunnen voelen, zo is Kapoor altijd bezig met het object en de ruimte erom heen. Object en non-object. En vanzelfsprekend met de huid van het beeld dat nu eeenmaal het vlies tussen de binnen- en buitenruimte is. En via die huid komt hij dan weer bij het vlees, zoals zichtbaar in de wasbeelden van de laatste jaren. Want naast abstract is het werk van Kapoor concreet. Het is een complexe en vanzelfsprekende combinatie van formele beeldhouwkundige elementen, mythes, sex en verdwijnen. Het combineert vele schijnbaar tegenstrijdige elementen. Het resultaat is echter nooit gecompliceerde beelden maar juist heel eenvoudige objecten die rechtstreeks door lijf en hersenen ervaren kunnen worden.
(de foto toont geen werk van Anish Kapoor maar is door mij genomen op het Arsenale terrein in Venetië)