The difference between minorities and majorities isn’t their size.

blog / , /

A minority may be bigger than a majority. What defines the majority is a model you have to conform to: the average European adult male city-dweller for example … A minority on the other hand has no model, it’s a becoming, a precess. (p. 173)

We’re moving toward control societies that no longer operate by confining people but through continuous control and instant communication. (p. 175)

Maybe speech and communication have been corrupted. They’re thoroughly permeated by money – and not by accident but by their very nature. We’ve got to hijack speech. Creating has always been something different from communication.

Deleuze, Negotiations, 1990

Philosophers aren’t reflective, but creative

blog / , /

What we should in fact do, is stop allowing philosophers to reflect “on” things. The philosopher creates, he doesn’t reflect. (p. 122)

What I’m interested in are the relations between the arts, science and philosophy. There’s no order op priority among these disciplines. Each is creative. The true object op science is to create functions, the true object of art is to create sensory aggregates and the object of philosophy is to create concepts. (p. 123)

Take the most remarkable case, Spinoza: the absolute philosopher, whose Ethics is the foremost book on concepts. But this purest of philosophers also speaks to everyone: anyone can read the Ethics if they’re prepared to be swept up in the wind, its fire. (p. 140)

Deleuze, Negotiations, 1988

Ieder haar eigen Deleuze

blog / , /

Isabelle Stengers leest Deleuze & Guattari weer anders dan andere schrijvers in Deleuze Compendium. Abstracter. Zij denkt voort tijdens het lezen en schrijven en dat is ook wat Deleuze & Guattari beoogden. Zij bieden methoden, wegen, concepten om vanuit te denken. Denkend te leven. Leven is nooit af, leven is perse niet statisch. Of beter, leven is perse dynamisch, in ontwikkeling.

assemblage van mythen

blog / , , /

Bij McKenzie Wark kwam ik Yves Citton tegen. Bij Citton Eric Kluitenberg die weer meewerkte aan tijdschrift open waarvan ik een aantal nummers heb. Vervolgens bestelde ik het nummer Hybrid Space waar Citton en Kluitenberg aan meewerkten.

open was/is een uitgave van SKOR, Stichting Kunst in de Openbare Ruimte. De openbare ruimte is dan ook het hoofdthema van het tijdschrift, waarbij telkens weer moet worden gedefinieerd wat openbare ruimte is, hoe dat ervaren kan worden. En ook hoe dat teruggewonnen kan worden want in het neo-liberale tijdperk is de openbare ruimte commerciële ruimte geworden, exploitatieruimte voor Big Money en Big Tech.

Het mooie van Citton is dat hij voortdenkt op Spinoza en Deleuze/Guattari. Met name Spinoza’s affectenleer. Zo schrijft hij o.a. dat we rechtse mythes (aka fake news) niet kunnen bestrijden met feiten maar wel met sociale mythen. En hier is natuurlijk een rol voor de kunsten, het vertellen van mooie onware verhalen aldus Oscar Wilde.

POSTSCRIPTS

blog / , /

Het zal bijzonder zijn te leven in bijbels land, in de regio waar de drie monotheïstische godsdiensten zijn ontstaan en waar al eeuwen daarvoor verhalen een belangrijk onderdeel van het leven, de cultuur, de samenleving waren. Fantastische verhalen waarin mensen goden werden, waar goden en mensen samen kinderen kregen, waar goden mensen met dierenhoofden konden zijn. Duizenden jaren bestonden gefantaseerde geschiedenissen naast werkelijke en waren even belangrijk en misschien zelfs even reëel. Is leven verhalen? Hoe is leven buiten verhalen? Kennen andere dieren verhalen of is dat iets bijzonders aan de mens?

Speculatieve fictie. De virtualiteiten van Deleuze & Guattari. Er zijn meerdere werkelijkheden, realiteiten, virtualiteiten. Maar daarmee bedoelen Jalal Toufic, Walid Raad, Gilles Deleuze en Félix Guattari iets anders dan wappies en anti-vaxers. Er is een essentieel verschil tussen creativiteit en rancune. Tussen verbeelding en angst.
Verbeelding en creativiteit scheppen ruimte, mogelijkheden, ontwikkeling. Dat is ook wat literatuur, kunst voorstaat wat zij behoeft te doen om boeiend en belangwekkend te zijn.

–

TOUFIC is een ideale DELEUZE lezer en tevens van  DELEUZEGUATTARI. Hij gaat ver in zijn onderzoek naar VERLANGEN, er zijn geen gepredefiniëerde grenzen. Hij onderzoekt wat verlangen is, wat voorwaarden zijn, beperkingen, (on)mogelijkheden. Hij benadert verlangen als een KUNSTENAAR.

TOUFIC’S PSYCHOANALYSE kritiseert FREUD. Waar GUATTARI LACAN kritiseert gaat Toufic een stap verder en ontkracht FREUD middels diens eigen theorie.

–

UNTIMELY COLLABORATION, samenwerking met mensen die niet gelijktijdig leefden. Hier is kwantum niet nodig, dit is wat cultuur is, wat mensen al eeuwen doen. Kunstenaars, wetenschappers en anderen.

De VREEMDHEID van Jalal Toufics schrijven brengt mij rust. Zijn teksten bevatten vormen van WAANZIN en zijn niet in één keer te vatten. Herlezen, contextueel lezen, studeren zijn noodzakelijk om tot begrip te komen. Of tot meer begrip te komen. Dat kan lezend, denkend, dromend.
Het brengt geen onrust, hoeveel er ook te onderzoeken valt. Want mijn doel is niet verlichting. Ik leef en ontwikkel mij graag. Ik behoef een mate van autonomie en van gemeenschap. De verhouding tussen die twee vergt altijd aandacht.

–

‘human being is something that must be overcome’ to be replaced by the overman
Als TOUFIC hier NIETZSCHE aanhaalt (waarbij hij Uebermensch vertaalt met overman) denk ik dat Nietzsche gelijk heeft want hij spreekt hier over de Europese Christelijke man die zo duidelijk een rampzalige soort is.
Vervolgens gaat Toufic verder: om overmens te worden moet je volledig onwraakzuchtig zijn. Dan herken ik het hedendaagse ressentiment van rechts als al te menselijk, hier glijdt de mens af tot ondermens.

‘More important than thought is what leads to thought [donne à penser*] – Deleuze
* je krijgt denken aangeboden

–

JOUISSANCE, Nederlands: genot lust. Bij Toufic lijkt het meer een dwangneurose, de hedendaagse dwang tot zelfbevrediging, tot voortdurend genieten, voortdurende sensaties.

/ Jalal Toufic: Postscripts

Wat is filosofie

blog / /

Of: verheldert het woord filosofie de intentie en betrokkenheid van de kunstenaar.
Roni Horn schrijft als beeldend kunstenaar en soms raakt het aan filosofie en waarschijnlijk is haar begrip Place een concept en daarmee filosofie.
Zij gebruikt zelf de term filosofie niet. Ik denk dat ze daar verstandig aan doet. Eem kunstenaar ontwikkelt beeld. Percepties, ervaringen en denken tijdens het werkproces.

Scroll to Top