Het restaurant ziet er niet uit en is sfeerloos, ook dat is jammer, gemiste kans. Er is gelukkig nog een café op de verdieping van de oudbouw. De koffie heb ik nog niet getest. De boekhandel is wel de moeite waard, met o.a. veel kunsttheorie boeken.
En de kunst natuurlijk, daar ga ik snel voor terug.
Het was fijn in het Stedelijk rond te kijken. En dan vooral de kunst. De gerenoveerde oudbouw had ik eerder al bewonderd, de nieuwe zalen zijn niet bijzonder. Maar de collectie hangt en staat er mooi bij. Met ook ruime aandacht voor Nederlandse kunst. Daarover vind ik geen informatie op de website, zoeken levert als resultaat meestal ‘Geen resultaten gevonden’. De site is niet af én er zit ook geen duidelijk idee achter, dat is jammer. Ze zijn er volgens mij pas een paar weken voor de heropening mee begonnen, de collectie staat er na 8 jaar sluiting nog steeds niet op.
Gisterenavond mijn eerste bezoek aan het heropende Stdelijk Museum, alwaar Stage It! (Part 1) plaatsvond. Met performances van Andrea Geyer, MPA en VALIE EXPORT. De performance van Geyer werd uitgevoerd door 6 vrouwen. De teksten waarmee ze ons aanspraken waren ouder, 0.a. Walter Benjamin uit 1941, maar hoogst actueel. Het was voor de performers echter moeilijk boven het kletsende publiek uit te komen. Want ook deze keer was het publiek voor de gezelligheid gekomen en niet voor de optredens. Het blijft me verbazen dat ze niet in het café gaan zitten.
Een aangename verrassing gisteren in het Stedelijk Museum: een zaal vol druksels van Hendrik Werkman! Geweldig om ze weer eens te zien.
Twee zalen verder een zaal met etsen uit 2010 van Jennifer Bornstein. Mooie combinatie met het werk van Werkman.
Het Tijdelijke Stedelijk blijft een feest, elke keer als ik er kom staat en hangt er weer ander werk. Nu onder andere een videowerk van Persijn Broersen & Margit Lukács, recent door het museum verworven.
Het Tijdelijke Stedelijk, de voorlopige openstelling van het oude gebouw, is een feest. Er gebeurt veel. Naast het tonen van werken uit de collectie zijn er veel activiteiten. Zo was er vorige week een avond met geluidskunst. Concerten en lezingen in de aula, installaties van Pierre Bastien en anderen, live performances op zaal door o.a. Paul Panhuizen en Nathalie Bruys en Aardvarck draaiden platen in de kantine.
En dan wordt er vanaf volgende week een selectie getoond uit de schenking van Maurice van Valen.
We worden verwend :). En het toont ook dat een museum niet perse groter en nieuwer hoeft te zijn.
Het ontbreekt het Stedelijk in ieder geval niet aan zelfspot, getuige het feit dat deze poster onderdeel is van de posterwand in het Tijdelijke Stedelijk. We weten inmiddels dat eind 2011 ook niet haalbaar is voor de oplevering van het vernieuwde museum. Een deel van de collectie is nu wel te zien maar we zullen minstens tot 2012 moeten wachten op het Definitieve Stedelijk.
Alweer de tweede openstelling van het Stedelijk in aanbouw. De exposities maakten nauwelijks indruk op mij deze keer, maar het gebouw zelf is zeker ook aandacht waard. Het waren altijd al fijne zalen met de prettige daglicht inval. Maar met de nieuwe velums onder de lichtkoepels, de sobere houten vloeren en de zwevende wanden is het nog meer een drager geworden.
Met de huidige verantwoorde, veilige en bestudeerde opstellingen oogt het nog wat steriel. Het Stedelijk behoeft immers ook eigenwijsheid en lef. Hopelijk groeit de staf er in en wordt het minder braaf, want zolang we nog in afwachting zijn tot de nieuwe expositieruimtes beschikbaar zijn willen we ook verrast worden.
The Temporary Stedelijk trok in vier maanden 95.586 bezoekers. Hoera.
Ook ik was reeds in Het Tijdelijke Stedelijk. Helaas nog zonder reguliere camera, maar ik heb wel met veel plezier rondgelopen, gekeken en geluisterd en heb toch wat plaatjes gemaakt met mij slimfoon. Het herintreden van het Stedelijk in de stad is helaas van tijdelijke aard. Begin volgend jaar gaan ze weer dicht voor onbekende tijd. Het gehele museum zou eind volgend jaar heropend moeten worden, maar als je de bouwplaats aan de achterzijde bekijkt lijkt het definitieve herintreden nog ver weg.
Tot mijn verbazing heeft de bouwer wel nog een groot spandoek met de bedrijfsnaam aan de nieuwbouw hangen :D.
David Jablonowski in het SMBA.
Soms is het fijn in een tentoonstelling te zijn. Bij deze tentoonstelling gaf de persinformatie me zowel het idee dat het iets bijzonders kon zijn als dat het kunstenaarstroep kon zijn. De enige afbeelding op de site van het SMBA sprak me niet aan.
Toch ging ik kijken en daar was ik blij om. Ruimtelijk, poëtisch, tactiel, robuust. Nou ja, gewoon kijken en je eigen beeld en gedachten vormen. Nog tot 14 maart.
Hét herintreedsucces van deze tijd is de wederopstanding der religies. Ook het Stedelijk en De Nieuwe Kerk willen daar een graantje van meepikken. Ze doen dit met de totaal ongeïnspireerde, en dus niet-inspirerende, tentoonstelling ‘Heilig vuur’. In een armoedige tijdelijke inbouw in de kerk worden een aantal willekeurige werken uit de verzameling van het Stedelijk getoond. Daar hangen wereldberoemde meesterwerken tussen, maar in zo’n troosteloze omgeving lijken die te lijden. Of is dat het religieuze element? Is het een christelijke lijdensweg?
Bij de uitgang moet je verplicht door de souvenirwinkel, lijkt me zeer tekenend voor deze expositie.
Ik houd intussen wel mijn hart vast voor het nieuwe Stedelijk. De presentatie van de collectie faalde ook compleet in de CS locatie. Heeft men simpelweg geen idee hoe de eigen collectie te presenteren?
Het nieuwe Stedelijk zal vast mooier worden dan de armoedige stand in De Nieuwe Kerk. Maar ook daar zullen keuzes gemaakt moeten worden en werken, bij elkaar, geplaatst moeten worden. Na dit falen vrees ik het ergste.
Ik maak wel vaker foto’s van mensen die door anderen gefotografeerd worden. Dat levert soms fraaie plaatjes op met verbaasde blikken: wat doet die kerel met die camera? Bovenstaande heb ik genomen op het strand van Barcelona. Maar het is ook een namaak Rineke Dijkstra.
Ik zie dat direct als ik de foto op mijn computer bekijk, maar zag ik het ook tijdens het fotograferen, was het een overweging om deze foto te nemen? Ik denk het niet. Hij verschilt nogal van Dijkstra foto’s (en niet alleen vanwege de kwaliteit ;)): behalve ik zijn er nog twee fotografen aan het werk. Eén voor het groepje in de branding en één voor de dame in Dijkstra pose. Dat is natuurlijk geen Dijkstra pose, zo poseren jongeren, met die combinatie van charme en onhandigheid. En dat is iets wat Rineke Dijkstra prachtig toont.