POSTSCRIPTS
Het zal bijzonder zijn te leven in bijbels land, in de regio waar de drie monotheïstische godsdiensten zijn ontstaan en waar al eeuwen daarvoor verhalen een belangrijk onderdeel van het leven, de cultuur, de samenleving waren. Fantastische verhalen waarin mensen goden werden, waar goden en mensen samen kinderen kregen, waar goden mensen met dierenhoofden konden zijn. Duizenden jaren bestonden gefantaseerde geschiedenissen naast werkelijke en waren even belangrijk en misschien zelfs even reëel. Is leven verhalen? Hoe is leven buiten verhalen? Kennen andere dieren verhalen of is dat iets bijzonders aan de mens?
Speculatieve fictie. De virtualiteiten van Deleuze & Guattari. Er zijn meerdere werkelijkheden, realiteiten, virtualiteiten. Maar daarmee bedoelen Jalal Toufic, Walid Raad, Gilles Deleuze en Félix Guattari iets anders dan wappies en anti-vaxers. Er is een essentieel verschil tussen creativiteit en rancune. Tussen verbeelding en angst.
Verbeelding en creativiteit scheppen ruimte, mogelijkheden, ontwikkeling. Dat is ook wat literatuur, kunst voorstaat wat zij behoeft te doen om boeiend en belangwekkend te zijn.
–
TOUFIC is een ideale DELEUZE lezer en tevens van DELEUZEGUATTARI. Hij gaat ver in zijn onderzoek naar VERLANGEN, er zijn geen gepredefiniëerde grenzen. Hij onderzoekt wat verlangen is, wat voorwaarden zijn, beperkingen, (on)mogelijkheden. Hij benadert verlangen als een KUNSTENAAR.
TOUFIC’S PSYCHOANALYSE kritiseert FREUD. Waar GUATTARI LACAN kritiseert gaat Toufic een stap verder en ontkracht FREUD middels diens eigen theorie.
–
UNTIMELY COLLABORATION, samenwerking met mensen die niet gelijktijdig leefden. Hier is kwantum niet nodig, dit is wat cultuur is, wat mensen al eeuwen doen. Kunstenaars, wetenschappers en anderen.
De VREEMDHEID van Jalal Toufics schrijven brengt mij rust. Zijn teksten bevatten vormen van WAANZIN en zijn niet in één keer te vatten. Herlezen, contextueel lezen, studeren zijn noodzakelijk om tot begrip te komen. Of tot meer begrip te komen. Dat kan lezend, denkend, dromend.
Het brengt geen onrust, hoeveel er ook te onderzoeken valt. Want mijn doel is niet verlichting. Ik leef en ontwikkel mij graag. Ik behoef een mate van autonomie en van gemeenschap. De verhouding tussen die twee vergt altijd aandacht.
–
‘human being is something that must be overcome’ to be replaced by the overman
Als TOUFIC hier NIETZSCHE aanhaalt (waarbij hij Uebermensch vertaalt met overman) denk ik dat Nietzsche gelijk heeft want hij spreekt hier over de Europese Christelijke man die zo duidelijk een rampzalige soort is.
Vervolgens gaat Toufic verder: om overmens te worden moet je volledig onwraakzuchtig zijn. Dan herken ik het hedendaagse ressentiment van rechts als al te menselijk, hier glijdt de mens af tot ondermens.
‘More important than thought is what leads to thought [donne à penser*] – Deleuze
* je krijgt denken aangeboden
–
JOUISSANCE, Nederlands: genot lust. Bij Toufic lijkt het meer een dwangneurose, de hedendaagse dwang tot zelfbevrediging, tot voortdurend genieten, voortdurende sensaties.