In het Stedelijk is t/m 31 oktober THIS PROGRESS van Tino Seghal te zien. Bij de ingang op de eerste verdieping van de nieuwbouw worden we ontvangen door een meisje dat vertelt dat het over vooruitgang gaat. Ze vraagt of we denken dat vooruitgang bestaat en wat we bij dat woord denken. We lopen intussen in een lege museumzaal. Aangekomen bij een volgende zaal worden we overgedragen aan een ander, ouder, meisje die verder met ons praat over vooruitgang. Daarna worden we meegenomen door een vrouw die zich zorgen maakt over de ontwikkeling van onze maatschappij en het grote belang van geld. En ons vraagt hoe wij daarover denken.
Tenslotte worden we meegenomen door een meneer, weer ouder, die ons een verhaal vertelt over de ontwikkeling van onze hersenen. Die zijn zo groot omdat ze onze bewegingen moeten aansturen. Intussen wandelen we de lege zaal uit het oude trappenhuis in, waar we afscheid nemen.
De gesprekken over vooruitgang waren boeiend en het is prettig om door de lege, witte, zalen te dwalen. Het wandelend praten doet denken aan de stoa.
Later, lopend naar huis dacht ik ‘is dit kunst?’. Ja en nee, het is theater en geen beeldende kunst. Performance kunst is theater in het museum.