In 2007 was ik bij een lezing van Bruce Sterling in De Zwijger. Het was onderdeel van een serie Science Fiction / Science Faction. Sterling gaf onder andere een beschrijving hoe nieuwe literatuur er in de 21e eeuw uit zou kunnen/moeten zien. Voor mij beschreef hij Against The Day, de roman van Thomas Pynchon die ik kort ervoor gelezen had. Dit was dus het eerste 21e-eeuwse boek. Soms denk ik dat het ook het laatste 21e-eeuwse boek tot nu toe is.
Ik denk over Against The Day vanwege Bergson en DUUR en de relatie tussen verleden-heden-toekomst en in hoever die elkaar kunnen beïnvloeden.
Het lezen van en vanuit Bergson geeft een enorme ruimte, de combinatie Bergson en Deleuze geeft een vitaliteit. Een drang to leven, ruimte om te denken, te zijn. Los van de tijd, onderdeel van de duur. (en van Natuur waarvan Spinoza ook al schreef dat die geen tijd in de algemene betekenis kent)