“A fact, at its base, is a kind of social contract.”

Zo opent Speculative Facts, de nieuwste uitgave van Onomatopee. Ik vind dat een juiste opmerking. Onze ervaring van de werkelijkheid is een afspraak. We leren wat we zien, horen en ervaren. Hier is onze opvoeding en ons onderwijs op gebaseerd, we dienen ons aan te passen, deze aangeleerde werkelijkheid internaliseren. Momenteel zijn veel mensen verward en menen beter te weten hoe zaken functioneren dan wat de consensus is, ze accepteren feiten niet meer en willen leven naar hun eigen wanen.

Dat is droevig maar ‘de werkelijkheid’, de Europese traditie lijkt doodgelopen. Dat biedt ons geen toekomst meer, het vernietigt het leven op onze planeet. Hoe tot een nieuwe gedeelde ervaring te komen?

RUIMTE bouwkunst

Ruimte/leefomgeving is een uitdaging. Ruimte/ervaring is een uitnodiging. Ruimte/vormgeving is een verlangen. Ruimte/beleving is persoonlijk, fysiek en geestelijk.

LEVEN IS WAARDEVOL

Hoe geeft men een leven vorm?
Hoe ontwikkel ik een eigen leven?
Hoe verhoud ik mij en tot wie en wat?
Hoe men leeft en deelt is waar het om gaat en dat geldt alles en iedereen, ook een kunstenaar.

x-101

UNDERGROND RESISTANCE

Kunst als verhandelbaar kunstobject

is dat geen verouderde gedachte? Het is kunst als kapitalistische activiteit, creëren om te consumeren. Is kunst het ding? Of een houding? Een denk- en leefwijze. De kunstenaar moet wel leven en heeft huisvesting en voeding nodig. Hoe kunnen we dat sociaal inpassen?

apen met kleren

Je denkt wat, doet wat, dagdroomt wat en opeens besef je dat het mensenleven niet wezenlijk verschilt van dat van andere dieren. In onze nijver lijken we iets op meer op mieren dan koeien. Apen met kleren.

Beelden maken is je verhouden.

Verhouden tot de omgeving, tot zichzelf. Tot het beeld, samen met een Beeld.
bij het lezen van Félix Guattari: Balance sheet for “desiring machines” 24 mrt ’21

Scroll to Top