212
In de Witte Raaf 212 een boeiend essay van Fred Moten over geschiedschrijving, kunst en de Afrikaanse diaspora. En een recensie van het boek Potential History, Un-plearning Imperialism van Ariella Aïsha Azoulay over de noodzaak de geschiedsvervalsing te herstellen door teruggave van geplunderde pbjecten door westerse musea en opschoning van archieven.
afterlife
In mijn hoofd zit After Life als een mooie film van Koreeda maar als ik naar dit plaatje kijk zie ik onze planeet nadat wij mensen uitgestorven zijn. Dan zal er ander leven zijn. Hoe dat er uit ziet is niet echt relevant en zeker niet voor ons.
life
in deze dagen van bosbranden, vloedregens en een dramatisch klimaatrapport, alsmede totale lamlendigheid van onze politici, gesanctioneerd door de even onnozele kiezers kan ik toch genieten van mooie beelden van een virtueel leven
contemplatie
zitten, zijn
we doen te veel, willen te veel. Althans we menen dat we willen, we laten ons meeslepen in de stroom van veelheid in de waangedachte van economische groei. We consumeren uit angst voor verveling. We dóén niets, we zíjn niet, we laten ons voortdrijven. En we consumeren het leven op deze planeet kapot. Meer, meer, meer, dood.
collapsosofie
Een nieuwe richting in de filosofie. De wereld stort in en dat moeten we onderkennen en ons er op voorbereiden. Zal er een doorstart mogelijk zijn en hoe dan? Hoe kunnen we daar nu reeds toe handelen?
thin paths
De Engelse titel van het boek van Julia Blackburn ‘Thin Paths’, is beter dan de Nederlandse ‘Smalle Paden’, het gaat om verbindingen. Over tijd en natuur, over relaties en verbondenheid. Over lijnen die deels vervagen.
relational quantum, oftewel Spinoza en Deleuze bevestigd door nieuwste inzichten in de natuurkunde
De natuurkundigen kunnen het zo gek niet verzinnen of het bevestigd wat Spinoza in de zeventiende eeuw dacht en opschreef. Het enige wat me verbaast is dat natuurkundigen zich daar zelf niet van bewust lijken.
Ik bedenk dit als ik over het werk van Carlo Rovelli lees in De Groene. Zijn relationele kwantumfysica is voor lezers van Deleuze niet nieuw. Als hij een filosofische kijk op kwantum mist komt dat omdat zijn filosofische kennis beperkt is.
Maar ik herinnerde me een interview met Rovelli, haal het uit de kast en lees dat Spinoza belangrijk voor hem is. Dat verbaast me niet en wel, niet vanwege de gedeelde inzichten, wel vanwege zijn twijfels over kwantum en filosofie. Misschien moet ik hem een mailtje sturen over Deleuze.
Smalle paden van Julia Blackburn
Een boek over mensenlevens en dodelijke maatschappelijke structuren. Eén van de schokkendste delen van dit* boek zijn de verhalen over lijfeigenschap, oftewel slavernij binnen Europa, over half-mensen die eigendom waren van de landeigenaren. Dit duurde tot na de tweede wereldoorlog.
In het voorlaatste hoofdstuk is de schrijfster op bezoek bij de laatste herder van de vallei. Dankzij nieuwe regels kan hij zijn kaas niet verkopen, zijn wol en mag hij zijn schapen en geiten niet laten slachten.
Van lijfeigenschap naar bureaucratie. Wat een vooruitgang.
* een portret van een gemeenschap in een bergdorpje in Ligurië, Noord Italië
life
Ik las een hartverwarmend pleidooi voor alle leven op Linkedin en mijn broek zakte af bij het lezen van de stompzinnige reacties op deze hartenkreet.
ooit
ER IS MINDER FILOSOFIE DAN OOIT EN WEINIGEN LIJKEN DAT TE BESEFFEN. Het barst van de cursussen, workshops, trainingen enzovoort enzoverder. EN ER WORDT NIET GEDACHT. NAPRATEN, NADOEN (ook voelen genoemd), NAVOLGEN, NALIJDEN (en dat leiden noemen in de flyer), NA-IJLEN.
Soms voel ik me somber.
(De wereld staat in brand, hetgeen overstromingen veroorzaakt)
Polke in De Pont
Gisteren was ik in De Pont in Tilburg om de expositie van de edities van Sigmar Polke te zien. Geweldig. Het blijft een feest om zijn werk te zien, de combinatie van diepgang, humor, onderzoek, experiment en eigenheid.
Er hing o.a. een poster van een expositie van het Stedelijk museum van Parijs uit 1988, een expositie die ik me nog goed herinner. Het was de eerste keer dat ik kennis maakte met zijn werk.
Naast de Polke expositie waren er een aantal andere tentoonstellingen te zien waarvan ik er één oninteressant vond en één slecht. Nog steeds presteren musea het om vooral werk van (witte) mannen te tonen en dat is inmiddels zonder meer schandalig. Vooral als het nietszeggend werk is zoals van Kasper Bosmans of bagger schilderijen van Hans Broek. Vooral die laatste vond ik erg. Een soort Armando imitaties en dan met een verhaal over slavernij erbij om het interessant te doen lijken, how low can you go?
Black Athena
Ik ontdekte recent het boek Black Athena van Martin Bernal, dankzij De Appel. Een studie waarin de mythe dat de oorsprong van onze cultuur en denken in Griekenland ligt ontkracht wordt. Dat blijkt een negentiende eeuwse geschiedsvervalsing te zijn. Griekenland was een kolonie van de Egyptenaren en Phoeniciërs en dáár ligt de oorsprong van onze cultuur. Racisme en antisemitisme zijn de oorzaak van deze geschiedsvervalsing. Ik lees het met grote interesse.
Ik zocht gisterenavond op internet naar een boek over Egyptische filosofie en kwam o.a. bij de Ritman Library uit. Als ik op Wikipedia lees over Hermes Trismegistus en de Gnossis, dat enigzins vergelijkbaar is met de intellectuele liefde tot god, begrijp ik meer van de interesse in Spinoza van de Ritman Library (dat tegenwoordig Ambassade van de vrije geest heet). Spinoza is natuurlijk veel helderder omdat hij de poespas van geloof en bijgeloof eerst opzij geschoven heeft. Maar als ik Black Athena uit heb ga ik waarschijnlijk wel iets lezen over Egyptische filosofie en aanverwanten.
Notitieboekjes
Ik gebruik al jaren notitieboekjes. Deels een opvolging van de vele kaartjes en brieven die ik vroeger maakte en verzond. Al waren de kaartjes vaak collages en plak ik niets in mijn boekjes. En vooral een manier om gedachten vast te leggen en ideeën voor beeldwerk te noteren. De meeste notities in dit weblog staan ook in die boekjes. De laatste jaren gebruik ik notitieboekjes van uitgeverij Dwarsligger waarin gelinieerde en blanco pagina’s. Ze zijn er met verschillende omslagen die ik steeds vaker verf en beplak, zoals bovenstaande met o.a. een stikker die bij mijn antieke Cabasse boxen zaten.
Basquiat Notebooks
Een paar maanden geleden zag ik een documentaire over Basquiat waarin hij als SAMO tags op de muur schreef. Korte regels in zwarte kapitalen. Toen begreep ik opeens zijn kunstenaarschap. Vorige week kocht ik een facsimile uitgave van een aantal van zijn notitieblokken. Fiijn.
Een stervende stad?
Met veel moeite kon ik De Appel bereiken. Tijdelijk gehuisvest in een school in Nieuw-West te midden van voortdurende (weg)werkzaamheden. In hetzelfde pand vond het even roemruchte STEIM haar einde. Of De Appel het gaat overleven is onduidelijk. In Berlijn besefte ik hoe saai Amsterdam geworden is, vandaag bij De Appel zie ik dat het zelfs dodelijk saai is. Deze stad volgt Venetië, ooit een bruisende handelsstad nu een openlucht museum annex pretpark. Op de fiets terug naar mijn studio zag ik een poster voor het zoveelste commerciële museum (museum is een onbeschermd begrip en iedere souvenirshop mag zich zo noemen), daar is wel ruimte voor in dit openlucht museum annex pretpark.
Kan onze stad nog gereanimeerd worden?