ribia pastrana santiago
Waarom virtuoos bewegen, waartoe het lichaam uitputten. Om mee te doen? Om de toeschouwers waar voor hun geld te geven?
Om iets uit te drukken met een lichaam kan het voldoende zijn te liggen.
Aanwezig te zijn, of niet.
– schreef ik bij het lezen van haar bijdrage aan de doos van De Appel, een andere bijdrage is NO MORE EFFORTS –
exhibition in a box
Een tentoonstelling in het kader van de Appel’s Curatorial Prgramme in tijden van Covid-19. Boite en valise. Old school print. Een welkome afwisseling in en periode waarin schermen en internet overheersend zijn. Een doos met drukwerk. Uitvouwbare posters, een catalogus, boekje, set prentbriefkaarten en een doos met A6 bibliotheek indexkaarten.
De samenstellers stellen nadrukkelijk dat het een doe tentoonstelling is. Het drukwerk is materiaal, te onderzoeken en gebruiken zoals de beschouwer goed dunkt. Of je nu intensief bestudeerd, posters uitvouwt en zelfs ophangt of de gesloten door contempleert. Het is jouw ervaring.
Denkend over de lamlendigheid rond het Covid-19 virus in ons land kwam het in mij op dat er geen spraakmakende intellectuelen meer zijn in Nederland. Een premier die visie een vies woord vind wordt herhaaldelijk herkozen en krijgt in de tweede kamer nauwelijks serieus tegenspraak.
In De Groene verschijnen er nu kritische artikelen over de Corona aanpak, die een jaar na de start nog steeds in crisis modus staat.
Ik weet trouwens wel één intellectueel die media aandacht krijgt: Maxim Februari die o.a. schreef hoe moeilijk het is kritiek op de Corona aanpak te geven zonder weggezet te worden als wappie. En Ilja Leonard Pfeiffer is duidelijk ook niet van de straat. Van Rosi Braidotti staan twee boeken in mijn kast maar bij het grote publiek zal zij niet bekend zijn.
Er zijn vanzelfsprekend meer intellectuelen in ons land waarin intellectueel een scheldwoord is, maar die blijven anoniem.
het Zijn is voldoende,
toch blijft Zarahtoestra zijn grot verlaten om tot de mensen de (s)preken. Vergeefs, maar toch. Spinoza, Nietzsche, Deleuze, zij allen studeren, denken, ontwikkelen zich en willen anderen ontwikkelen. Zijn, een Leven is voldoende maar weinigen willen hun leven in meditatieve toestand doorbrengen. Enerzijds is Zijn, een Leven voldoende tegelijkertijd biedt het vlak van immanentie ruimte tot verkenning, ontmoeting. Zijn. Een Leven. Meditatie. De intuïtieve liefde tot Natuur. Het accepteren, deelnemen in, liefhebben van Natuur.
Gisteren een groot aantal prints gemaakt. Eind deze week brengt Bootsma Tech zelfklevende Bubond en aluminium platen om de prints op te plakken.
Het woord adem kwam op door het beslagen raam effect bij een hoge dust&scratches. Ik associeerde het met ADEM of ASEM, maar in eerste instantie ging het om BESLAAN. Beslaan maakt iets niet ondoorzichtig, zoals Wiktionary beweert, maar semi-doorzichtig. Het vervaagt, maakt minder scherp.
En wat is dit beslaan, deze onscherpte, adem op een venster. Waarachter golven, sporen. Een ondefinieerbare aanwezigheid.
Het IK wordt overschat. Het IK is romantisch en voor veel mensen is het het belangrijkst. Maar of het bestaat is al de vraag. En het belang wordt overschat. Er zijn soms persoonlijkheden als Spinoza en Einstein maar ook zij zijn onderdeel van een (werk)gemeenschap, tijd, cultuur. Mensen die hun talent weten te gebruiken.
Ons bestaan, onze cultuur is een romantisch verzinsel, een schijn. Wij verschillen minder van mieren dan ons lief is.
Wij zijn, wij als onderdeel van Natuur, nietig onderdeel van de eeuwigheid. Daarmee zijn we klein en groot. En in de korte tijdspanne van ons leven kunnen we er het beste van maken.
De zuivere immanentie van Deleuze, die zich baseert op Spinoza, maakt zich vrij van de romantiek, vrij van ijdelheid; het accepteert een Leven.
///
Er is niets buiten de werkelijkheid, de immanentie. Er zijn wel virtualiteiten, mogelijkheden. Maar alle leven speelt zich af op het immanentievlak. Het immanentievlak is waar de Natuur van Spinoza zich manifesteert.
Nadat ik Island Zombie gelezen had wilde ik meer boeken van Roni Horn zien. En in deze besloten periode betekent dat bestellen. Vandaag kwamen ze binnen, zeven stuks (ja van een lokale boekwinkel). Hoera.
Of: verheldert het woord filosofie de intentie en betrokkenheid van de kunstenaar.
Roni Horn schrijft als beeldend kunstenaar en soms raakt het aan filosofie en waarschijnlijk is haar begrip Place een concept en daarmee filosofie.
Zij gebruikt zelf de term filosofie niet. Ik denk dat ze daar verstandig aan doet. Eem kunstenaar ontwikkelt beeld. Percepties, ervaringen en denken tijdens het werkproces.
Just like nothing. But the way it happened, the way it just happened, like everything else happens, but with a difference. It was like nothing but is was like an accident too.
I was down by the harbor in Reykjavík. The end of the day was approaching. The sun was moments beyond the horizon, but the air was filled with light. It was a light with no apparent source, a light that seemed to be an organic part of each thing. It cast itself with equal intensity everywhere. With exquisite clarity it named each part of the view. Every aspect, no matter its size or shape transfixed me. My gaze was ubiquitous as the light. And in this new knowledge I felt myself intensified, clarified, and named too.
Time passing brought a darkness that was visible, and then a darkness too dark to see. That shift, so delicate and nuanced, that shift diffusing seamlessly into an invisible but sensible climax. And almost without knowing, I understood that I was watching a thing change radically before my eyes without actually seeing the change. In this way a view becomes part of you.
(No. 13, Iceland’s Difference, Roni Horn, August 24, 2002)
