printen

Vandaag weer eens geprint. Op glanzend papier deze keer. Omdat ik een rol heb staan, nog twee zwarte inktpatronen voor glans papier heb en weer eens wilde zien hoe mijn foto’s het op glans doen.
En net als de eerste keer dat ik op glans papier printte ontstonden er direct krassen op het papier, zelfs zonder het aan te raken. En bij het ophangen werd het nog erger. Nu is het helemaal zeker: op glossy paper printen is geen optie voor mij.

Vervolgens nog een test print gemaakt met ‘Photo black’ (is voor glanspapier) op mat papier. Dat levert helaas geen zwart op maar grijs.

Op bovenstaande foto wordt er op glanspapier geprint.

Essentie

The common notions are more biological than mathematical.
De common notions (algemene begrippen) zijn het gezichtspunt waaruit de Ethica geschreven is. De common notions vormen de overgang van de tweede naar de derde soort van kennis, we gaan voorbij het verstand en komen in het intuïtieve intellekt als systeem van essentiële waarheden of bewustzijn.

We ervaren de essentie.

Laura Grisi in Aken

In het Ludwig Forum in Aken kwam ik dit werk tegen van Laura Grisi (1939-2017), een Italiaanse kunstenares die ik niet kende en waarover ik zojuist lees dat het een van de eerste was die met tl werkte.

leporello literature

zigzag architecture

books that are shows | shows that are books [or chapters like with R.H. Quaytman]

can an image be a story? of course, it can stimulate story creating in the viewers brain.
can an exhibition be a story? a story doesn’t have to be linear, expressing the mainstream reality. it can be an art.

An Evening, Chapter 32

Gisteren kwam het boek van R.H. Quaytman binnen. Een bijzonder kunstenaarsboek met dichtgevouwen bladzijdebundels waardoor in eerste instantie slechts een klein aantal pagina’s te zien zijn. Omdat ik het boek voor de inhoud gekocht heb ben ik begonnen de pagina’s voorzichtig los te snijden. Het resultaat is het waard.

Quaytman is schilder en maakt panelen waarom ze schildert met een mix van Gesso en pigment en waarop ze zeefdrukt.
Haar werk presenteert ze in Chapters, hoofdstukken. Elk met eigen thema en soms samen met een andere kunstenaar. Ik was haar werk tegengekomen in een boek over Liz Deschenes, waarmee ze ook een Chapter gemaakt heeft.

Rijks Open 2019

saai is eigenlijk het enige dat ik er over kan schrijven. Ik bezoek de Rijks Open al ca. 25 jaar en elke jaar zijn er in ieder geval een aantal uitschieters, nu waren dat er nul. Het enige dat ik nu drie uur later herinner is dat er veel video’s te zien waren, tv kijken in verschillende ruimtes dus.

dancer

the opposite of a slave is a creator or a dancer

R. H. Quaytman

Na lange twijfel over de internationale verzendkosten heb ik zojuist bij de uitgever het boek  An Evening, Chapter 32 van R.H.Quaytman besteld. Quaytman maakt intrigerend werk met veel (kunst)historische referenties in verhouding tot de architectuur waarbinnen het getoond wordt.

In een review in Mousse Magazine van de expositie waar het boek bij verschenen is, was ik enigszins verbaasd over de slot conclusie waarin het als manco beschreven werd dat er veel kennis en aandacht nodig is om dit werk te begrijpen. Van Nederlandse kunstcritici zou ik niet anders verwachten maar ook deze in Wenen woonachtige Engelsman heeft een lage dunk van kunstliefhebbers.
Een goed kunstwerk is op meerdere niveaus te ervaren. En ik vind het werk van R. H. Quaytman goed, zelfs terwijl ik het voornamelijk van internet ken. Het is beeldend sterk, ook visueel gelaagd en op een unieke manier in de ruimte geplaatst. Dat kan elke bezoeker waarnemen. Mensen met meer kennis van architectuur en kunstgeschiedenis pikken meer verbanden mee. Andere bezoekers kunnen zich hier in verdiepen, zoals ook mensen mét die kennis zich verder kunnen verdiepen bijvoorbeeld door het boek te lezen.

Tarkovski en Proust

Tarkovski was geïnteresseerd in kunst, filmkunst. Hij formuleert dit helder in het interview aan het begin van de expositie in Eye. Hij is zelf helderder dan de zaalteksten die, als altijd over Tarkovski, over religie gaan en dit keer ook  over dichotomieën.
Maar ik zie en hoor poëzie, ik zie beeldpoëzie en hoor taalpoëzie. Tarkovski is zoon van zijn dichtende vader.

Tijdens mijn bezoek dacht ik een paar keer aan Proust. Vanwege tijd, herinneringen en zoektocht naar film/literatuur.
Zowel Tarkovski als Proust waren met kunst, het fenomeen kunst, bezig en met name hoe dat vorm te geven in hun medium, film en literatuur. ‘Op zoek naar de verloren tijd’ was niet zozeer een zoektocht naar het verleden maar een onderzoek naar literatuur en Proust eigen schrijverschap.
Tarkovski’s beschouwingen over de filmkunst heten ‘de verzegelde tijd’.

Molar concentration

Molar concentration (also called molarity, amount concentration or substance concentration) is a measure of the concentration of a chemical species, in particular of a solute in a solution, in terms of amount of substance per unit volume of solution.

– In A Thousand Plateaus Deleuze and Guattari apply the ‘molar’ and ‘molecular’ to political bodies. Molar entities belong to the State or the civic world. They are well defined, often massive, and are affiliated with a governing apparatus. Their molecular counterparts are micro-entities, politics that transpire in areas where they are rarely perceived: in the perception of affectivity, where beings share ineffable sensations; in the twists and turns of conversation having nothing to do with the state of the world at large; in the manner, too, that a pedestrian in a city park sees how the leaves of a linden tree might flicker in the afternoon light. The shifting to and from molar and molecular forms can be associated not only with deterritorialisation but also the very substance and effect of events that begin and end with swarms and masses of micro-perceptions.
Molecules often aggregate and swarm into active masses of molar aspect and vice versa. In The Fold Deleuze suggests that events, the very product of philosophy and determining features of perception, depend on the prehension of the textures of elements in terms of their wholes and the parts that swirl and toss within them or on their very surfaces. The process entails grasping a ‘chaosmos’ that becomes discernible through the categories of the molar and molecular. Deleuze is in turn enabled to study matter as a function of mass, hardness, and of ‘coherence, cohesion’ (D 1993a: 6). He projects the distinction onto the body in so far as it can be appreciated in its elasticity and fluidity. Thus, with the ‘molar’ the philosopher correlates surfaces with structures, masses with territories, and vibrations or waves with landscapes. –
From The Deleuze dictionary

Molaire concentratie

De molaire concentratie (of de molariteit) is een maat voor de sterkte van een oplossing van een stof. Ze wordt gedefinieerd als het aantal mol opgeloste stof per liter oplossing.

Onder werkelijkheid en volmaaktheid versta ik hetzelfde

Spinoza, Ethica 2 definitie 6

Volmaaktheid en onvolmaaktheid zijn dus in feite slechts modi van  denken, begrippen namelijk die wij gewend zijn te verzinnen omdat wij individuele dingen van hetzelfde soort of geslacht met elkaar vergelijken. Om deze reden heb ik hiervoor (del. 6 van dl. 2) gezegd dat ik onder werkelijkheid en volmaaktheid hetzelfde versta.
E 4, Woord Vooraf

relations

One may pass from one body to another, however different, simply by changing the relation between its ultimate parts. For its is only relations that change in the universe as a whole, whose parts remain the same.

Gilles Deleuze – Expressionism in Philosophy: Spinoza

Why Spinoza never completed the Treatise on the Intellect

We may suppose, then, that the discovery of the common notions occurs precisely at the end of the edited part of the Treatise, and at the beginning of the writing of the Ethics: in about 1661 – 1662. But why would this discovery have forced Spinoza to abandon the already-existing version of the Treatise? The explanation is that the common notions emerge at a time when they cannot fulfil their functions or develop their consequences. They are discovered too late relative to the text of the Treatise. They would have to establish a new point of departure for philosophy; but the point of departure has already ben set in geometric ideas.
They would have to determine an adequate mode of knowledge of what exists, and show how one passes from this mode of knowledge to the ultimate mode, knowledge of essences. But because the modes of knowledge have already been defined in the Treatise, there is no place left for the common notions or for the series of fixed and eternal things, which are thus shifted over to the ultimate mode of knowledge, with the knowledge of essences. In short, in order to give the common notions their place and function, it would have been necessary for Spinoza to rewrite the entire Treatise. It is not only that they invalidate the finished part, but they would have modified it. Spinoza prefers to write the Ethics form the perspective of the common notions, although it means postponing a new treatise that would have focussed on the practical problems that are merely outlined at the end of the Ethics, concerning the origin, the formation, and the series of these common notions, along with the corresponding experiment.
Deleuze – Spinoza: Practical Philosophy, p. 120 – 121

common notions

Let us consider, then, the way in which one passes from the second kind [of knowledge] to the third. In the Ethics, everything becomes clear in this regard: the second and third kind of knowledge are systems of adequate ideas, but very different from one another. Ideas of the third kind are ideas of essences, inner essences of substance constituted by the attributes, and singular essences of modes involved in the attributes; and the third kind goes from essence to essence.
Deleuze – Spinoza: Practical Philosophy, p. 117

The common notions are more biological than mathematical.
De common notions (algemene begrippen) zijn  het gezichtspunt waaruit de Ethica geschreven is. De common notions vormen de overgang van de tweede naar de derde soort van kennis, we gaan voorbij het verstand en komen in het intuïtieve intellekt als systeem van essentiële waarheden of bewustzijn.

We ervaren de essentie.

Scroll to Top