Waalid Raad

Raad is niet alleen een erg goede beeldend kunstenaar, hij is ook een geweldige comedian. In één stroom vloeien de verhalen er uit. Met eigen logica en samenhang, deels gebaseerd op feiten, deels op associaties met hun eigen logica.
Zenuwgas – geesten – dood – gratis onderwijs – onroerend goed speculatie – beurs speculatie – musea – verzamelaars – transplanterende beelden – louvre abu dabi – heel veel namen
En dan blijkt het tempo nog hoger te kunnen. Terwijl het goed verstaanbaar en te volgen blijft.
Waalid Raad’s performance is van het zelfde hoge niveau als zijn beeldend werkt. Goed.

stedelijk, 3-10-2019

Dignidad

In museum Meermanno in Den Haag is nu een tentoonstelling van de Chileense kunstenares María Verónica San Martín: Dignidad.Er zijn onder andere kunstenaarsboeken te zien waarbij de leporello een vaak gekozen vorm is. Nog t/m 5 januari te zien.

I’m the operator With my pocket calculator

Kraftwerk, 1981, die jongens waren hun tijd ver vooruit.
Ik zag zojuist een opname van een fan met een pocket calculator (zo’n moderne waarmee je ook kunt bellen en filmen) van een life uitvoering van dit nummer in 2008.

molar

molar – oplossend, oplosbaar
chemie – oplossen. afstoten
liquid developer?
desarrolador líquido?
Libertador líquido
liquid creativity
chemo-electriese beslisser
molar machine
Revelador líquido

Het theater van de wreedheid

In de vertwijfelde en catastrofale tijd waarin wij leven, voelen wij een dringende behoefte aan een theater dat door de gebeurtenissen niet achterhaald wordt, waarvan de weerklank in ons diepgaand moet zijn, die de onbestendigheid van de tijd overheerst.
Antonin Artaud, 1933

The next generation computer will not be a calculator

So probably computer won’t be the correct name for such an artificial intelligence.
een computer is een algoritme machine.
Is het gedag van slijmzwammen algoritmies? Maakt het een overzicht van de mogelijkheden en kiest het de meest geschikte?
Next generation A.I.?

Slijmzwam

In een stuk van Harold Schellinx in Gonzo Circus 153 kwam ik de slijmzwam tegen. Harold heeft net als ik weinig vertrouwen in de programmeerbare rekenmachines als het gaat kunstmatige intelligentie maar wel in vloeibare computers. Die vloeibare computer kan bijvoorbeeld gebruik maken van de slijmzwam. Wat de slijmzwam precies is wordt nog onderzocht, Wikipedia schrijft erover: De slijmzwammen (Mycetozoa) zijn een groep eukaryote organismen, die zich voortplanten door middel van sporen. De positie van de groep is sterk aan verandering onderhevig en staat nog ter discussie. Voorheen werden ze tot het rijk schimmels, in de supergroep Opisthokonta gerekend. Later werden ze vaak in de supergroep Amoebozoa geplaatst, maar er zijn ook auteurs die ze als een apart eukaryoot rijk, naast onder andere planten, dieren en schimmels, beschouwen.
Ze zijn onderverdeel in drie subgroepen, een ervan is: De plasmodiale slijmzwammen (Myxomycota of Myxogastria) bestaan uit cellen die zijn samengevoegd tot een kruipend plasmodium. Het geheel kan eruitzien als een klodder slijm en zich gedragen als een gigantische amoebe met vele celkernen. Er is zelfs een soort die op deze manier 80 centimeter groot kan worden. Voor de voortplanting vormt het plasmodium een beschermend vlies waarop sporenlichamen groeien. De sporen verspreiden zich, en daaruit ontstaan eencellige organismen, die weer uit kunnen groeien tot een plasmodium.

Deze plasmodiale slijmzwammen kunnen zelf verbindingswegen vinden én onthouden wat een van de reden is waarom onderzoekers naar kunstmatige intelligentie er in geïnteresseerd zijn.

Wat mij ook aanspreekt is dat ze veel lijken op sommige beelden die ik maak in de serie ordenador líquido. Op internet vond ik diverse artikelen die ik de komende tijd ga lezen, wordt dus vervolgd.

kunst

is een onderzoek, geen ding
het object, artefact, is een verbeelding van het onderzoek van een kunstenaar, geen product, geen handelswaar

Desiring Machines

de wensmachines gaan niet over hebben hebben hebben, niet de consumentistische verlangens naar een andere wereld, werkelijkheid, het ontwikkelen van virtualiteiten.

Desiring machies are also liberating machines.

Anne Teresa De Keersmaeker & Rosas | The Dark Red Research Project

In het MuHKA in Antwerpen zag ik door de glazen wand van een tentoonstellingszaal wat ik dacht dat een repetitie voor een performance was die ik later die dag zou bezoeken.
Toen ik om 18 uur naar de zaal van de performance ging bleek het om een project te gaan waarin Anne Teresa De Keersmaeker & Rosas ter plekke in een aantal dagen een nieuwe choreografie wilde ontwikkelen. Dit project heeft als titel The Dark Red Research Project.

Ze vertelde ter inleiding dat ze als ze begint gedachten en muziek heeft. Eerst laat ze de dansers van Rosas bewegingen uit voeren, later komen de muzikanten erbij en daarna gaat ze de schrijven aan de choreografie.
Voor dit project had ze Diane Madden uitgenodigd, een danseres en danslerares die jarenlang bij Trisha Brown gewerkt heeft. Madden liet de dansers oefeningen doen in vallen en daarop reageerde De Keersmaeker en overlegde met Madden en de dansers. Hier kwamen nieuwe bewegingen uit voort.

Wij zaten als publiek op de vloer langs de rand en konden van zeer nabij ervaren hoe de eerste stappen naar een nieuw werk werden gezet.

De foto is dus gemaakt voor het publiek binnen gelaten werd, De Keersmaeker en Madden kijken samen naar een oefening.

Korakrit Arunamondchai

In het S.M.A.K. in Gent hebben ze gelukkig niet de ambitie om hetzelfde te verzamelen en tonen als andere musea en zo zag ik op de collectie presentatie Highlights for a Future onder ander en mooie installatie van Korakrit Arunamondchai, een kunstenaar wiens werk ik nog niet eerder zag. De foto toont een detail uit de zaalvulllende installatie.

kunst?

Er wordt veel verwacht van kunst. Het moet ons bevrijden uit de neergang die momenteel plaats vindt. Nieuwe virtualiteiten ontwikkelen.
Moet dat een ‘maatschappelijke’ kunst zijn, een ‘sociale’ , ‘politieke’, ‘kritisch’? Het moet in ieder geval een ‘eigen’ kunst zijn, een die zich niet laat opsluiten in ‘de werkelijkheid’, en die virtualiteiten verbeeld, toont, deelt.

What is the creative act?

Deze tekst staat in de bundel Two regimes of madness. De eerste keer dat ik het las vond ik het helder en dacht dit moet ik delen. Ik vond de tekst op Youtube.

Ik herlas de tekst om te lezen waarom ik hem wilde delen en deze keer herkende ik dat niet, kwam de tekst mij anders over. Vandaag spreekt het stuk over kunst als verzet, ‘Every act of resistance is not a work of art, even though, in a certain way, it is. Every work of art is not an act of resistance, and yet, in a certain way, it is.
Waarom is het een daad van verzet? Omdat het een virtualiteit laat zien die de zogenaamde werkelijkheid ter discussie stelt? Omdat verbeelding een vrijheid opeist?
Ik kom de laatste tijd steeds de opmerking tegen, o.a. bij Rosi Bratidotti in Posthuman Knowledge, dat de ratrace naar de ondergang alleen door kunst afgewend kan worden. Hoe dat is niet duidelijk. Zeker niet in de huidige vorm, waarin beeldende kunst zich toont als hebbedingetjes voor de rijksten. Eerder vind ik het in literatuur, zoals in The Freedom Artist van Ben Okri, maar kunnen mensen dit nog lezen, komt het nog binnen? Hoe brengen we kunst weer onder de aandacht, hoe delen we het, hoe verwelkomen we kijkers?

‘There is no work of art that does not call on a people who does not yet exist.

Scroll to Top