silencio
de mensheid zou veel gelukkiger zijn als de mens net zo gemakkelijk zou kunnen zwijgen als spreken
Spinoza, Ethica III, stelling 2, commentaar
de mensheid zou veel gelukkiger zijn als de mens net zo gemakkelijk zou kunnen zwijgen als spreken
Spinoza, Ethica III, stelling 2, commentaar
It is by the will to power that a force commands, but is also by the will to power that a force obeys. To these two types or qualities of forces there correspond two faces, two qualia, of the will to power, which are ultimate and fluent, deeper than the forces that derive from theme, for the will to power makes it that active forces affirm, and affirm their difference: in them affirmation is first, and negation is never but a consequence, a sort of surplus of pleasure. What characterizes reactive forces, on the other hand, is their opposition to what they are not, their tendency to limit the other: in theme, negation comes first; through negation, they arrive at a semblance of affirmation. Affirmation and negation are thus the qualia of the will to power, just as action and reaction are the qualities of forces. And just as interpretation finds the principles of meaning in forces, evaluation finds the principles of values in the will to power. Given the preceding terminological precisions, we can avoid reducing Nietzsche’s thought to a simple dualism, for, as we shall seen affirmation is itself essentially multiple and pluralist, whereas negation is always one, or heavily monist.
Yet history presents us with a most peculiar phenomenon: the reactive forces triumph; negation wins the will to power! This is the case not only in the history of man, but in the history of life and the earth. at least on the face it inhabited by man. Everywhere we see the victory of No over Yes, of reaction over action. Life becomes adaptive and regulative, reduced to its secondary forms; we no longer understand what it means to act. Even the forces of the earth become exhausted on this desolate face. Nietzsche calls this joint victory of reactive forces an the will to negate “nihilism” – or the triumph of the slaves.
– Gilles Deleuze, Pure immanence, chapter 3 Nietzsche, p 74/75 –
leven is vloeibaar, waarom zijn machines vaak zo hard en vast, kunnen ook zij niet meer leven krijgen?
Alternatieve intelligentie. Denkende machines. Een elektrochemisch alternatief voor de computer. Een soort vloeibare ontwikkelaar. Dat is niet alleen technisch en conceptueel moeilijk te bedenken, ook beeldmatig.
Raad is niet alleen een erg goede beeldend kunstenaar, hij is ook een geweldige comedian. In één stroom vloeien de verhalen er uit. Met eigen logica en samenhang, deels gebaseerd op feiten, deels op associaties met hun eigen logica.
Zenuwgas – geesten – dood – gratis onderwijs – onroerend goed speculatie – beurs speculatie – musea – verzamelaars – transplanterende beelden – louvre abu dabi – heel veel namen
En dan blijkt het tempo nog hoger te kunnen. Terwijl het goed verstaanbaar en te volgen blijft.
Waalid Raad’s performance is van het zelfde hoge niveau als zijn beeldend werkt. Goed.
stedelijk, 3-10-2019
In een ouder Artforum zag ik een advertentie voor de gelijknamige expo in Venetië. Zowel de titel als de afbeelding spreken me aan. Helaas is de catalogus alleen antiquarisch verkrijgbaar.
Kraftwerk, 1981, die jongens waren hun tijd ver vooruit.
Ik zag zojuist een opname van een fan met een pocket calculator (zo’n moderne waarmee je ook kunt bellen en filmen) van een life uitvoering van dit nummer in 2008.
molar – oplossend, oplosbaar
chemie – oplossen. afstoten
liquid developer?
desarrolador líquido?
Libertador líquido
liquid creativity
chemo-electriese beslisser
molar machine
Revelador líquido
In de vertwijfelde en catastrofale tijd waarin wij leven, voelen wij een dringende behoefte aan een theater dat door de gebeurtenissen niet achterhaald wordt, waarvan de weerklank in ons diepgaand moet zijn, die de onbestendigheid van de tijd overheerst.
Antonin Artaud, 1933
So probably computer won’t be the correct name for such an artificial intelligence.
een computer is een algoritme machine.
Is het gedag van slijmzwammen algoritmies? Maakt het een overzicht van de mogelijkheden en kiest het de meest geschikte?
Next generation A.I.?
In een stuk van Harold Schellinx in Gonzo Circus 153 kwam ik de slijmzwam tegen. Harold heeft net als ik weinig vertrouwen in de programmeerbare rekenmachines als het gaat kunstmatige intelligentie maar wel in vloeibare computers. Die vloeibare computer kan bijvoorbeeld gebruik maken van de slijmzwam. Wat de slijmzwam precies is wordt nog onderzocht, Wikipedia schrijft erover: De slijmzwammen (Mycetozoa) zijn een groep eukaryote organismen, die zich voortplanten door middel van sporen. De positie van de groep is sterk aan verandering onderhevig en staat nog ter discussie. Voorheen werden ze tot het rijk schimmels, in de supergroep Opisthokonta gerekend. Later werden ze vaak in de supergroep Amoebozoa geplaatst, maar er zijn ook auteurs die ze als een apart eukaryoot rijk, naast onder andere planten, dieren en schimmels, beschouwen.
Ze zijn onderverdeel in drie subgroepen, een ervan is: De plasmodiale slijmzwammen (Myxomycota of Myxogastria) bestaan uit cellen die zijn samengevoegd tot een kruipend plasmodium. Het geheel kan eruitzien als een klodder slijm en zich gedragen als een gigantische amoebe met vele celkernen. Er is zelfs een soort die op deze manier 80 centimeter groot kan worden. Voor de voortplanting vormt het plasmodium een beschermend vlies waarop sporenlichamen groeien. De sporen verspreiden zich, en daaruit ontstaan eencellige organismen, die weer uit kunnen groeien tot een plasmodium.
Deze plasmodiale slijmzwammen kunnen zelf verbindingswegen vinden én onthouden wat een van de reden is waarom onderzoekers naar kunstmatige intelligentie er in geïnteresseerd zijn.
Wat mij ook aanspreekt is dat ze veel lijken op sommige beelden die ik maak in de serie ordenador líquido. Op internet vond ik diverse artikelen die ik de komende tijd ga lezen, wordt dus vervolgd.
is een onderzoek, geen ding
het object, artefact, is een verbeelding van het onderzoek van een kunstenaar, geen product, geen handelswaar
is een leven zonder waardeoordeel
een leven, een bestaan
een leven zonder naam of titel
een leven
de wensmachines gaan niet over hebben hebben hebben, niet de consumentistische verlangens naar een andere wereld, werkelijkheid, het ontwikkelen van virtualiteiten.
Desiring machies are also liberating machines.
In het MuHKA in Antwerpen zag ik door de glazen wand van een tentoonstellingszaal wat ik dacht dat een repetitie voor een performance was die ik later die dag zou bezoeken.
Toen ik om 18 uur naar de zaal van de performance ging bleek het om een project te gaan waarin Anne Teresa De Keersmaeker & Rosas ter plekke in een aantal dagen een nieuwe choreografie wilde ontwikkelen. Dit project heeft als titel The Dark Red Research Project.
Ze vertelde ter inleiding dat ze als ze begint gedachten en muziek heeft. Eerst laat ze de dansers van Rosas bewegingen uit voeren, later komen de muzikanten erbij en daarna gaat ze de schrijven aan de choreografie.
Voor dit project had ze Diane Madden uitgenodigd, een danseres en danslerares die jarenlang bij Trisha Brown gewerkt heeft. Madden liet de dansers oefeningen doen in vallen en daarop reageerde De Keersmaeker en overlegde met Madden en de dansers. Hier kwamen nieuwe bewegingen uit voort.
Wij zaten als publiek op de vloer langs de rand en konden van zeer nabij ervaren hoe de eerste stappen naar een nieuw werk werden gezet.
De foto is dus gemaakt voor het publiek binnen gelaten werd, De Keersmaeker en Madden kijken samen naar een oefening.
In het S.M.A.K. in Gent hebben ze gelukkig niet de ambitie om hetzelfde te verzamelen en tonen als andere musea en zo zag ik op de collectie presentatie Highlights for a Future onder ander en mooie installatie van Korakrit Arunamondchai, een kunstenaar wiens werk ik nog niet eerder zag. De foto toont een detail uit de zaalvulllende installatie.
Er wordt veel verwacht van kunst. Het moet ons bevrijden uit de neergang die momenteel plaats vindt. Nieuwe virtualiteiten ontwikkelen.
Moet dat een ‘maatschappelijke’ kunst zijn, een ‘sociale’ , ‘politieke’, ‘kritisch’? Het moet in ieder geval een ‘eigen’ kunst zijn, een die zich niet laat opsluiten in ‘de werkelijkheid’, en die virtualiteiten verbeeld, toont, deelt.