De homo sapiens was de mens voor het neoliberalisme, of misschien was het kapitalisme het einde van deze soort. Zij is opgevolgd door de Consumens. Hoe dat in het Latijns te vertalen? En in het Engels Consumen?
Ik gebruik zelf het woord consumens al een paar jaar en kom het nu ook tegen in boeken en artikelen. Ik zal een mijn aantekeningen over de Consumens bij elkaar zoeken en er op dit blog over schrijven.
according to the philosopher Luce Irigaray, the forgetting of air within a philosophical tradition preoccupied with groundwork constitutes a forgetting of embodiment, a luxury not historically afforded to women
A minority may be bigger than a majority. What defines the majority is a model you have to conform to: the average European adult male city-dweller for example … A minority on the other hand has no model, it’s a becoming, a precess. (p. 173)
We’re moving toward control societies that no longer operate by confining people but through continuous control and instant communication. (p. 175)
Maybe speech and communication have been corrupted. They’re thoroughly permeated by money – and not by accident but by their very nature. We’ve got to hijack speech. Creating has always been something different from communication.
Deleuze, Negotiations, 1990
What we should in fact do, is stop allowing philosophers to reflect “on” things. The philosopher creates, he doesn’t reflect. (p. 122)
What I’m interested in are the relations between the arts, science and philosophy. There’s no order op priority among these disciplines. Each is creative. The true object op science is to create functions, the true object of art is to create sensory aggregates and the object of philosophy is to create concepts. (p. 123)
Take the most remarkable case, Spinoza: the absolute philosopher, whose Ethics is the foremost book on concepts. But this purest of philosophers also speaks to everyone: anyone can read the Ethics if they’re prepared to be swept up in the wind, its fire. (p. 140)
Deleuze, Negotiations, 1988
van Mircea Cartanescu staat vol met dromen, hoeveel weten we niet want wat droom, waan of zelfs werkelijkheid is is niet zo duidelijk aangegeven. Wat mij opviel is dat er nogal wat dromen in staan die ik herkende, iets soortgelijks heb ik zelf gedroomd, soms is dit verontrustend.
Bij de verteller zijn waan en droom moeilijk te onderscheiden. Misschien is de waan soms fantasie.
In een interview las ik dat Cartarescu zijn dromen sinds lang noteert. En zijn kindertijd in Roemenië wás gek en verschrikkelijk. En de moderne geschiedenis kent veel idiote en gewelddadige gebeurtenissen.
Dromen, waanbeelden, waandenken, angst, fantasie, eruditie en grote schrijfvaardigheid maken dit een bijzonder boek dat ik zeker wil herlezen.
Drie weken geleden maakte ik een afbeelding met als titel Drone, dit omdat het Sonic Acts festival vooral drone muziek programmeerde en dat Drone de muzieksoort is die momenteel overal te horen is.
Ik besefte niet dat er dagelijks over drones bericht wordt die op allerlei plaatsen op de wereld dood en verderf zaaien. Is dit toeval, dat het hipste moordwapen tevens de hipste muzieksoort is?
er is één verschil tussen het notitieboekje en een weblog, het boekje ligt op haar plek en is slechts op afspraak te bezichtigen, het weblog is voor iedereen met een internetverbinding 24 uur per dag in te zien.
Dit blog bestaat uit foto’s en teksten, dit is één van de zeldzame teksten die niet ook in een boekje staat maar enkel op dit blog. Van de foto’s zijn enkel de gefotografeerde tekeningen in de boekjes te vinden.
Ik ben altijd dol geweest op de metalen bakjes waarin papieren systeemkaarten geplaatst konden worden. Ik vermoed dat er nog schrijvers zijn die hier gebruik van maken maar zelfs bij de kringloop kom je ze zelden tegen. Een groot voordeel van ordenen op de computer is dat je aan 1 systeemkaart meerdere trefwoorden kunt verbinden en ze zo makkelijker toegankelijk zijn.
De selectie van teksten uit mijn boekjes die op dit blog staan zijn voor mij veel makkelijker terug te vinden dan de notitieboekjes die in mijn bureaula liggen. Tekeningen in de boekjes zijn makkelijker terug te vinden zelfs nu het aantal boekjes groeit. Veel van de foto’s op deze site hebben één of meerdere trefwoorden waarop ik ze terug kan vinden.
Maar waartoe noteer ik aantekeningen tijdens het lezen en waarom komt een deel ervan op dit weblog? De aantekeningen zijn geheugensteun, deze website dient om mijn denken te delen. Samen denken we beter, gedeelde kennis is grotere kennis.
(dit bericht heeft nog geen trefwoorden)
Ik probeerde de Sonic Acts expositie in Looiergracht60 te bezoeken maar mocht er niet in omdat ik geen smartphone met bank app bij me droeg!!! Ik kom al lang bij Sonic Acts, altijd kocht ik een passe-partout en bezocht ik lezingen, exposities, performance, alles. Dit jaar waren er geen passe-partouts, kaartjes voor de conferentie waren snel uitverkocht vanwege de kleine ruimte waar het plaats vindt. Geen probleem, ik heb Ecoes magazine #6 (een special over SA’24) al en misschien komen er nog lezingen online te staan.
Vandaag naar Looiersgracht voor de expositie waar enkel toegangskaarten te koop bleken met een spyphone.
Sonic Acts wordt gefinancierd met publiek geld maar om een expositie te bezoeken moet ik een account bij Apple (iPhone) of Google (Android) hebben. Zij staan nergens vermeld als hoofdsponsor vanwaar dan deze verplichting?
Bij W139 kon ik wel met mijn bankpas betalen. Terwijl ik een pseudo-religieuze video-installatie bekijk bedenk ik dat Sonic Acts anno 2024 een feel good event voor brave burgers met een goed inkomen is. Daar hoor ik inderdaad niet bij.
Ik denk dat het 30 jarig jubileum een goed moment is om de stekkers er uit te trekken, is ook goed voor het klimaat.
Generally, dub consists of remixes of existing recordings (wikipedia)
and for me this includes photocamera recordings, aka images
Generally dub is a way of experiencing life (or shaping life, or sharing life)
Blog post number three thousand / bericht nummer drieduizend
Gestart in 2008 in het kader van mijn herintreden in de kunst laat het zien dat ik een beeld gevonden heb, of een werkwijze om tot beelden te komen. De eerste jaren voornamelijk zwart-wit, daarna steeds meer kleur. Die beelden zijn abstracte fotoos, het zijn opnames met een eenvoudige digitale compactcamera die slechts licht bewerkt zijn. De afgelopen twee jaar zijn daar lagen bij gekomen, samengestelde beelden met laageffecten.
Het beeldmaken wordt gestimuleerd door het lezen waarbij de voornaamste leeslijn Spinoza > Nietzsche > Deleuze / Guattari is.
Als ik lees in Ecoes #6 van Sonic Acts zie ik dat ik zowaar eigentijdse beelden maak. Ik ben blijkbaar niet de enige kunstenaar die geïnteresseerd is in leven en de verbeelding van de rijkdom daarvan. En de bedreiging ervan door de europese mens (waar deze ook woont in de wereld).
Dit is een verborgen plekje op het onmetelijke internet, nog niet eens een minuscuul deel van megaplatforms. Voor wie eigenlijk? Ik zie in de statistieken van deze week veel ‘bezoek’ uit de russische federatie hetgeen duidt om spam- en phishing bots, met een eervolle tweede plaats voor de vs, hetgeen waarschijnlijk andersoortige spiderbots zijn.
Maar ik krijg af en toe ook reacties van vrienden dus het is niet enkel eenzaam gemijmer :).
De substantie drukt zich neutraal en onmiddellijk uit in alle modi. Van een kwalitatieve hiërarchie van zijnsgraden, van wezens die meer ‘volmaakt’ zijn naarmate zij dichter bij hun goddelijke oorsprong staan, is hier geen sprake. Met anderen woorden: Spinoza’s ontologie is niet verticaal maar horizontaal.
Wiep van Bunge, Spinoza Compendium p.99
Isabelle Stengers leest Deleuze & Guattari weer anders dan andere schrijvers in Deleuze Compendium. Abstracter. Zij denkt voort tijdens het lezen en schrijven en dat is ook wat Deleuze & Guattari beoogden. Zij bieden methoden, wegen, concepten om vanuit te denken. Denkend te leven. Leven is nooit af, leven is perse niet statisch. Of beter, leven is perse dynamisch, in ontwikkeling.
Bij het bezoek aan Descent into Fungal in Buro Stedelijk besefte ik hoever we vooruit waren in 1995 met MYCELIUM een groepsexpositie in Landbouwbelang een verlaten graanpakhuis aan de Maas in Maastricht.
Mycelium kwam voort uit het rizome concept van Deleuze&Guattari. Hanneke van Buitenen en Tom van Teijlingen wilden met een groep kunstenaars een voedingsbodem creëren waarop kunstwerken zich konden ontwikkelen.
Een ruime tijd voor de expositie kwam de groep van 24 kunstenaars bijeen in een conferentiecentrum in Eckelrade om te praten over hun werk en vooral ook hun motivatie om kunst te maken. Ook bezochten ze het grote lege gebouw om de ruimten en haar mogelijkheden te ervaren.
De uiteindelijke expositie was een succes, zowel wat betreft de kwaliteit als het grote aantal bezoekers.
