Al zolang ik beeld maak heb ik een voorkeur voor een vierkant formaat. Een ander formaat suggereert een richting. Een tafereel, een formaat is verhalend. Een cirkel zou dat minder kunnen doen maar is door zijn afwijkende vorm (in schilder- druk- en fotokunst) te opvallend, ook daar speelt het formaat dan weer een rol. Een vierkant is het meest neutraal.

Ik kwam bij de smalle rechthoek door de proefdrukken die ik soms maak bij het printen en omdat ik gevraagd werk iets te maken voor het ladekastproject van bij galerie Phoebus. Een houten la is minder neutraal dan een witte muur.
Eén proefdruk had ik opgehangen omdat ik hem intrigerend vond, een ‘eigen beeld’. Er kwamen positieve reacties op, ook bij andere kijkers werkte het zo. Door de uitsneden uit een grotere afbeelding ontstaat er een ander soort vervreemding.
Nu, vanwege het ladekastproject, ben ik aan het onderzoeken bij welk soort beelden dit het best werkt. Het werk zal van bovenaf bekeken worden terwijl het ligt.

Er lijkt momenteel nauwelijks ambitie te zijn onder kunstenaars, ambitie om iets nieuws te doen, iets erg goed te doen. De enige ambitie lijkt het verlangen naar succes te zijn. The Image of Holland, kunst benaderen als talentenjacht. En het beperkt zich absoluut niet tot de beeldende kunst, in muziek, theater, literatuur enzovoort is scoren met een cover het enige doel. Droef en vooral een verspilling van talent en mogelijkheden.

Ik was vanochtend bij de expositie Bol / Flinck in het Rembrandthuis. In een  van de zaalteksten stond dat Ferdinand Bol en Govert Flinck tijdens hun leven net zo succesvol waren als Rembrandt maar daarna in zijn schaduw kwamen te staan. De huidige expositie heeft de ambitie ze daaruit te halen.
Ik bedacht dat het grootste verschil tussen Rembrandt en Bol en Flinck was dat Rembrandt een nieuw beeld gemaakt heeft. Een nieuwe beelding. Dat is een zeldzaam goed en dat is het wat sommigen, zoals Rembrandt, er uit doet springen.
Daarnaast lieten de etsen van Rembrandt, die naast het werk van Bol en Flinck hingen, zien dat hij ook gewoon beter was. Juist in zijn etsen was Rembrandt uitvinder en schepper. Vernieuwer in de techniek en hij kon echt beeld laten ontstaan en maakte optimaal gebruik van de mogelijkheid tussendoor (pref)drukken te maken. Het was een ideaal medium voor hem en elke keer als ik ze zie kijk er bewonderend naar. Er hing nu bijvoorbeeld een ets van iemand die bij het raam in een donkere kamer zat te lezen. Hij verdween deels in het duister maar was ook duidelijk aanwezig. Zo goed.

Om te denken, te leren, te onderzoeken. Om ons zelf bezig te houden. Vanwege het plezier in het beeld maken. De spannende, mooie beelden die het oplevert tijdens het werk en als resultaat.

Waarom tonen we beeld? Om onze fraaie resultaten te delen, reacties te krijgen, omdat het erbij hoort, in de hoop geld te verdienen. Om anderen uit te nodigen tot verbeelding. Om bij te dragen, deel te nemen.

we hebben allemaal ons eigen verhaal te vertellen. we leven in onze eigen fase, onze eigen wereld, ons leven. dat wat we doen, wat me maken, noemen sommigen van ons kunst. anderen die soortgelijke dingen doen en maken gebruiken dit woord bewust niet. zij doen vooral visueel onderzoek, bij voorkeur zonder titel, zonder in een hokje te passen.

zelf zie ik momenteel de kunstenaar als iemand die nieuwe beelden ontwikkelt. dat beoog ik ook te doen.

Picture by Annekatrien.

Zondagmiddag 19 november bent u welkom, zie voor meer informatie kostgewonnen.nl.

Robert Irwin in a 2016 New York Times piece.

En zo kwam ik, voldaan door D&G, bij De Kapellekensbaan van Louis Paul Boon, het beste boek in de Nederlandse taal. En tevens en der beste boeken wereldwijd. Waanzinnig goed en ambitieus. Hij wil de grootsten evenaren en doet dat ruimschoots