Gisteren las ik Ragtime uit, van Doctorow. In dit boek speelt ook Houdini een hoofdrol. Deze boeienkoning is een favoriet van Amerikaanse schrijvers. Ook in Thomas Pynchons Against the day was ik Houdini al eens tegengekomen.
Deze foto deed me aan hem denken. Als hij hier langs gekomen was had dat vast weer een idee voor een nieuwe ontsnappingsstunt geleverd hebben.
In ontwikkeling: expositie met werk van Annekatrien de Maar, Arthur Stokvis (zie foto hierboven), Bastiaan Mobach en Sander Goosen in de gangen van Kostgewonnen.
Binnenkort volgt meer informatie, waaronder de data.
Mijn uitzicht vanuit huis dezer dagen. Een van de foto’s van MASKERADADA.
Tijdens zijn verblijf als ‘artist in residence’ bij Ateliers ’89 in Oranjestad op Aruba heeft elfletterik P.J. Roggeband een serie maskers vervaardigd uit de leerachtige bladeren van een boom genaamd STRANDDRUIF.
Nog te zien t/m 1 februari 2012 in 22 etalages in en rondom de Witte de Withstraat, Amsterdam.
Meer info www.creatiefinitiatief.nl
en blauw. Vandaag is het grijs in Amsterdam en een wandeling met camera leverde nul fotoos op. Als troost voor u en mij een plaatje uit Venetië, 2009.
Deze titel behoeft enige uitleg. In The Decay of Lying legde Oscar Wilde uit dat de werkelijkheid de kunst volgt en niet andersom. En zo zag in in het Muziektheater een mooie Twin Peaks set.
Van 23 – 26 februari vindt het Sonic Acts festival weer plaats in Amsterdam. Conferentie, performances en expo in de Balie, Paradiso en andere locaties. Thema deze editie: Travelling Time. De lezingen zullen weer niet eenvoudig zijn maar zeker boeiend en leerzaam.
Een heel vreemd land voor ons, Noord-Korea. Dat valt dezer dagen op tv te zien wegens het overlijden van Kim Jong-Il. De strip Pyongyang van Guy Delisle geeft een sterk beeld van het leven in deze Orwelliaanse dictatuur. Delisle is een Canadees die voor een Franse animatiestudio twee maanden in Pyongyang verblijft om de productie van een tekenfilm te begeleiden. De tekenstijl is bescheiden, de humor droog en het is eenvoudig de schrijver te volgen.
Een paar weken geleden was ik in Keulen. In het Ludwig museum, voor moderne en hedendaagse kunst, hoorde ik opvallend veel Nederlandse stemmen. Ik ben dat gewend op de Documenta en Biënale van Venetië. Veel Nederlanders reizen naar buitenlandse steden om kunst te kijken. En gelukkig is men over de grens nog niet zo achterlijk om kunst weg te zetten als hobby of overbodige luxe.
