Is iets alleen kunst als een kunstenaar het zo bedoeld heeft? Nee, de bovenstaande foto toont dat dit niet zo is. Dit is kunst met een sterk concept en beeld. Vanuit de facilitator/opdrachtgever is het chique: “we zouden hier reclame kunnen hangen, maar wensen die schreeuwerigheid niet”.
Ik kan als toeschouwer bepalen dat het kunst is. Emancipeerde (en bevrijdde) Duchamp ooit de kunstenaar met zijn fameuze urinoir, inmiddels is ook de kunstkijker geëmancipeerd (en bevrijd). We hebben niet persé kunstenaars nodig voor kunst.

In haar boek The life of the mind beschrijft Hannah Arend het onderscheid tussen redeneren en denken. (Gezondverstandig-) redeneren is wat onze hersens doen om te overleven, denken is niet doelgericht, het is een vrije geestesactiviteit. Een soort gelijk onderscheid maakt ze in haar boek The human condition tussen arbeid en werk. Arbeid dient ter voorziening in ons levensonderhoud, werk ter zelfrealisatie.
Zoals veel beroepen kent het kunstenaarschap zowel arbeid als werk en zowel redeneren en denken. In het denken kunnen nieuwe ideeën ontstaan, om het te verbeelden moet er vooral weer geredeneerd worden.

(en nooit)

Het creatieve proces gaat altijd door, dag en nacht, voortdurend wordt er waargenomen, dagacht, gecombineerd, gepland, verbanden gelegd, zaken opgesplitst. En tegelijkertijd is dit alles doelloos, kunst is immers nutvrij?

Toen ik aan een vriend uitlegde dat ik niet persé kunstwerken wilde maken, kregen we het over net alsof kunst, kunstsimulatie dus.