Ik was in De Appel waar weer een archief expositie is. De Appel is trots op haar indrukwekkende verleden, vooral de beginjaren waarin zijn voorop liepen in het presenteren van de nieuwste kunst.
Op de fiets terug dacht ik dat het begrijpelijk is dat terugblikken op een roemrucht verleden en op welke toekomst zou je nog kunnen en willen vooroplopen nu we keihard naar de ondergang hollen?
De projecten in de jaren 1970 en – 80 waren onderzoekend, speels, enthousiast en hoopvol. Kunnen de archief exposities nog energie bieden aan de strijd voor een leefbare toekomst? Ik vrees van niet als ik één van de twee bezoekers ben in de vervallen aula waar De Appel nu gevestigd is, midden tussen de bouwplaatsen voor dure appartementen. De volgende locatie van De Appel is bekend, een voormalige theosofische tempel in de Pijp.