Foto door Marc Gommans.

Zat wat filmpjes te kijken van Pinkpop 2012. Ik verbaas me zoals gewoonlijk over hedendaagse popmuziek: het is niks. Bands hebben geen eigen sound, artiesten spelen popmuziekantje. Het lijkt erop maar is het niet. Ik ben nooit Cure fan geweest, maar het optreden op PP staat en zij hebben wel een herkenbaar geluid. Net als natuurlijk Bruce Springsteen, die bovendien een uitstekende performer is.

Bovenstaande foto vond ik op de NRC site en die had het weer van Twitpic. Steke foto, mede vanwege het prachtige t-shirt. Het zou zo maar kunnen dat dat ook de reden was waarom Bruce hem het podium op haalde.

Geen idee hoe het beeld op de voorgrond ontstaan is. Was mijn camera trager dan de video? Of was dit onderdeel van de video van Charles Atlas en zag ik het pas bij thuiskomst op deze foto? Vreemd plaatje, boeiend, intrigerend.

Een aloud genre: het zelfportret. Ik wilde eerst schrijven: verveelt nooit, maar het tegendeel is evenzeer waar.

Gisteren was ik in de Hallen in Haarlem. Ik kom daar de laatste jaren graag. Directeur Karel Schampers heeft bij zijn aantreden gekozen voor een duidelijk, uitgesproken profiel voor het museum. Het museum heeft een bescheiden budget. Dit budget besteed hij voornamelijk in twee gebieden waar de prijzen nog niet extreem hoog zijn: film en fotografie. Daarbij beperkt hij zich niet tot een kleine groep sterren en ook niet tot een beperkte periode.

Zo is er nu een installatie van Charles Atlas te zien, die oorspronkelijk uit 1971 stamt. Terwijl er elders in het museum hedendaags werk te zien is.

Ook het aankoopbeleid is interessant. Ik zie regelmatig werk van kunstenaars die ik niet kende en die me zeker boeien. Deze keer was er onder andere werk van Hans Scholten te zien.

play that funky music

Filmmuseum/EYE is al weer een paar weken open, de Appel volgt deze maand en in september volgt het Stedelijk. In tijden van afbraak keert in Amsterdam de beeldende kunst juist terug.