“But after a while, you know, you do that repeatedly, day after day after day, and the world begins to take on a fairly uniform look. So that what the anechoic chamber* was helping us to see was the extreme complexity and richness of our sense mechanism and how little of it we use most of the time. We edit from it severely, in time to see only what we expect to see”
(* a room where no light or sound can enter)
[Robert Irwin in conversation with Lawrence Weschler]

If the doors of perception were cleansed, everything would appear to man as it is, infinite.
[William Blake]

All art is experience, yet all experience is not art. The artist chooses from experience that which he defines out as art, possibly because it has not yet been experienced enough, or because it needs to be experienced more.
[from a report on the Irwin-Turrel-Wortz collaboration]

is de titel van een boek waarin een serie interviews met kunstenaar Robert Irwin door Lawrence Weschler. Oorspronkelijk verschenen in 1982 en in een uitgebreide versie uitgegeven in 2008, want de gesprekken tussen Irwin en Weschler zijn voortgegaan.
Het is een buitengewoon boeiend boek, een van de beste boeken over kunst die ik gelezen heb. Opwindend, leerzaam. Het verbaast me dat ik er niet eerder van gehoord heb. Elke kunstacademie zou het haar studenten moeten aanbieden.
Ik kende zelfs Robert Irwin tot twee weken geleden niet en dat terwijl hij de ontwerper van Dia:Beacon is, mijn favoriete museum.
Kunst, waarneming, ruimte, ervaring, verbeelding, licht.  Lees dat boek.

In herinnering aan mijn vriend Ed Boumans, die afgelopen vrijdag stierf.