post human
we’re not living in the post-9-11 era, we’re living in the post-hiroshima era. and we’re moving into the post-human era, where finace is more important than people.
we’re not living in the post-9-11 era, we’re living in the post-hiroshima era. and we’re moving into the post-human era, where finace is more important than people.
Ik zit deze dagen op sonicacts.com/2015 met dit jaar als thema het antropoceen, oftewel dat onze aanwezigheid op aarde een nieuw geologisch tijdperk zal vormen. Wij veranderen de planeet ingrijpend. De eerste sprekers noemden o.a. Hiroshima, de atoombom beïnvloed de biosfeer en dat zal miljoenen jaren merkbaar zijn. Maar even interessant vond ik de opmerking dat we daarmee onze eigen uitroeiing in gang zetten. Met de bom op Hiroshima begon dus onze zelfmoord als soort, boeiende gedachte.
Nadat een rechter Luc Tuymans terecht gewezen had wegens het naschilderen van een foto, las ik gisteren over een Amerikaanse fotograaf die Richard Prince aanklaagt omdat hij een foto van hem gereproduceerd heeft en als hij eigen werk toont.
‘s Avonds las ik in ’20+ years witte de with’ over de expositiecyclus Morality. Daar was ik in 2009 en 2010 en bij Act 1 maakte ik foto’s van een projectie van Ron Terada. De foto’s zijn mijn visie, het laat zien wat ik toen zag. Dat is niet wat er te zien was, het gaat niet over het werk van Terada.
Hoe ga je met beeld om, in hoeverre gebruik je beeld van anderen. Een discussie die ook speelt in de muziek, waar het gebruik van samples integraal onderdeel van het componeren geworden is.
In de discussie rond Richard Prince vinden sommigen het vreemd dat hij werk van anderen toeëigend maar er wel zelf copyright op eist. Dat is inderdaad hoogst eigenaardig.
De titel van het praogramma van Witte de With in 2009/10, Morality, is voor mij aanleiding om mijn foto’s hier te tonen.
On my herintreder blog one of the categories was ‘pictures of pictures’.
This one is a detail I shot of a print of a picture I made, which itself was a picture of a spray work.
Below you see a picture I made of a video by Bill Viola, which was based upon a painting by Pontormo and I publish my picture because it reminds me of David Lynch.
Maybe it’s a good time to reread The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction by Walter Benjamin.
Spectators watching Isaac Julien’s Play Time at De Pont museum.
The exhibition is highly recommended.
taped recorded vastleggen
apparition verschijning ongrijpbaar
space ruimte onbegrensd
big data controle vastleggen angst