untitled (dawn to dusk)

blog /

Het duurde even voor het boek klaar was, er was minimaal een jaar nodig om foto’s te maken van het werk, maar het is het wachten waard: untitled (dawn to dusk) is een prachtig boek geworden over een geweldig kunstwerk van Robert Irwin.

untitled (dawn to dusk) is een voormalig militair hospitaal getransformeerd tot kunstwerk en is onderdeel van Chinati Marfa. De realisatie van het werk, 17 jaar, heeft aanzienlijk langer gekost van van het boek, 3 jaar. En beiden zijn monumentaal te noemen. Hoe slecht vliegen ook is, een bezoek aan Marfa is nog aantrekkelijker geworden. Maar het boek geeft gelukkig ook een goede indruk van hoe het werk geworden is. Het is een spel met licht en een permanent veranderde ruimte door dat licht. Het vangen van Hollands licht in een Texaanse woestijn, dat is wat Irwin onder andere gedaan heeft. Dan is 17 jaar niet eens heel erg lang.

denkbeeldig

blog /

Net als Gerald Murnane  heb ik een sterk vermogen me te verhouden tot romanpersonages. Ze zijn even werkelijk las menen ‘in levende lijve’. De mensen die ik vanmiddag ontmoette bij het verplaatsen van een boot zijn niet meer of minder werkelijk dan de denkbeeldige tante in Border Districts. Die is trouwens ook denkbeeldig voor de verteller, dus dubbel voor de lezers. Maar ze kan bestaan, a life only contains virtuals.

the plains

blog / , , /

Het grappige van het boek The Plains van Gerald Murnane is dat het uitnodigt tot en studie over het boek.
Het boek verhaalt over het onderzoek ten behoeve van een te maken film over the plains. Die film komt er niet omdat de filmmaker niet tot het beeld komt dat hij wil verbeelden. Dit beeld bestaat hoogstwaarschijnlijk niet. En daarmee is het ook een filosofie boek, waar ook over geschreven wordt in The Plains. The Plains is een studie naar the plains, schrijven, waarnemen, verbeelden, enzovoort enzoverder.
En het nodigt dus uit tot een studie. Boeiend.

tekenen

blog /

een van de voordelen van het lezen van non-fictie is dat ik zin krijg om te tekenen

ervaren

blog /

Misschien is het raar om jong kunst te willen maken. Je kunt wel met kunst willen leven op je achttiende maar de meesten weten pas na langer geleefd te hebben hoe ze zich willen verhouden tot de omgeving en wat en hoe ze willen verbeelden.
Omdat mensen op jonge leeftijd worden opgeleid tot kunstenaar maken ze vooral kunstjes. Dingen maken voor een denkbeeldige markt. Zogenaamde vrije expressie. Wat valt er uit te drukken buiten de dansvloer als je twintig bent? Vormgeven van feesten, van protest, van verlangen. Maar kunst?

Affirmative Critical Theory

blog / , , /

ja er zijn genoeg redenen om somber te zijn en een negatieve visie te hebben. Maar als je daaraan toegeeft, er in meegaat, ben je slachtoffer, slaaf. Van je eigen emoties en van (rechtse) anti-intellectualistische tendensen in de maatschappij(en). In navolging van Spinoza en Deleuze moeten we samen met Braidotti nieuwe (vlucht)wegen denken.
Niet het neo-primitivisme van Badou en Zizek maar een affirmatief kritisch denken. En dat denken delen.

Denken en verbeelden

blog / /

is wat ik beoog. Als ik in een nieuw boek van Rosi Braidotti, Posthuman knowledge, begin sta ik al na de inleiding met spray en camera in de hand.
Ik moet daarom ook duiddelijker zijn, dit niet verbergen. Titels kan een manier om te duiden zijn, en trefwoorden zoals ik ze ook op deze website gebruik.

fictie

blog / , /

‘Ik lees geen romans/literatuur meer, ik lees non-fictie, wetenschappelijke boeken’ Ik hoor dit regelmatig. Als ik ‘Verschil en herhaling’ van Deleuze les besef ik hoe belangrijke literatuur is. Dat goede literatuur de (enige) manier is om het leven te onderzoeken, te beschrijven. Dat het een levende, menselijke vorm van kennis- en inzichtvorming is.
Hölderlin, Nietzsche, Deleuze, het is een denken, en filosofie die zich met literatuur verbonden weet. Ze leunt er tegen aan en ondersteunt het.
-05-02-2019-

Scroll to Top