Gisteren was ik in De Pont in Tilburg om de expositie van de edities van Sigmar Polke te zien. Geweldig. Het blijft een feest om zijn werk te zien, de combinatie van diepgang, humor, onderzoek, experiment en eigenheid.
Er hing o.a. een poster van een expositie van het Stedelijk museum van Parijs uit 1988, een expositie die ik me nog goed herinner. Het was de eerste keer dat ik kennis maakte met zijn werk.
Naast de Polke expositie waren er een aantal andere tentoonstellingen te zien waarvan ik er één oninteressant vond en één slecht. Nog steeds presteren musea het om vooral werk van (witte) mannen te tonen en dat is inmiddels zonder meer schandalig. Vooral als het nietszeggend werk is zoals van Kasper Bosmans of bagger schilderijen van Hans Broek. Vooral die laatste vond ik erg. Een soort Armando imitaties en dan met een verhaal over slavernij erbij om het interessant te doen lijken, how low can you go?