In een stuk van Harold Schellinx in Gonzo Circus 153 kwam ik de slijmzwam tegen. Harold heeft net als ik weinig vertrouwen in de programmeerbare rekenmachines als het gaat kunstmatige intelligentie maar wel in vloeibare computers. Die vloeibare computer kan bijvoorbeeld gebruik maken van de slijmzwam. Wat de slijmzwam precies is wordt nog onderzocht, Wikipedia schrijft erover: De slijmzwammen (Mycetozoa) zijn een groep eukaryote organismen, die zich voortplanten door middel van sporen. De positie van de groep is sterk aan verandering onderhevig en staat nog ter discussie. Voorheen werden ze tot het rijk schimmels, in de supergroep Opisthokonta gerekend. Later werden ze vaak in de supergroep Amoebozoa geplaatst, maar er zijn ook auteurs die ze als een apart eukaryoot rijk, naast onder andere planten, dieren en schimmels, beschouwen.
Ze zijn onderverdeel in drie subgroepen, een ervan is: De plasmodiale slijmzwammen (Myxomycota of Myxogastria) bestaan uit cellen die zijn samengevoegd tot een kruipend plasmodium. Het geheel kan eruitzien als een klodder slijm en zich gedragen als een gigantische amoebe met vele celkernen. Er is zelfs een soort die op deze manier 80 centimeter groot kan worden. Voor de voortplanting vormt het plasmodium een beschermend vlies waarop sporenlichamen groeien. De sporen verspreiden zich, en daaruit ontstaan eencellige organismen, die weer uit kunnen groeien tot een plasmodium.
Deze plasmodiale slijmzwammen kunnen zelf verbindingswegen vinden én onthouden wat een van de reden is waarom onderzoekers naar kunstmatige intelligentie er in geïnteresseerd zijn.
Wat mij ook aanspreekt is dat ze veel lijken op sommige beelden die ik maak in de serie ordenador líquido. Op internet vond ik diverse artikelen die ik de komende tijd ga lezen, wordt dus vervolgd.