In Venetië lees ik Spring van Ali Smith. Een sprookje, een scheldschrift, een uiting van hoop. Het verhaal is niet rond/afgerond, het heeft iets rauws. De schrijfster is woedend over onze maatschappij anno nu en wil niet mee in de haat die gevoed wordt door angst.
Ze pleit voor kunst, fantasie en handelen om elkaar te helpen. En dat in en eigen ongepolijste vorm.