gisterenavond las ik weer in Finnegans Wake van James Joyce en ik dacht: dit is de modernste roman die ik ken. Het is ook in 20024 modern en ademt ook deze tijd en het bijzondere was dat ik eerder die avond naar de film Chimera geweest was van Alice Rorwacher en in mijn hoofd speelde het boek in het stadje aan het Meer van Bosena.
Chimera is kunst met film als medium, het verhaal is niet eenduidig, het is een ervaring. Finnegans wake is kunst met roman als vorm en taal als medium. Ik herken geen plot kan niet vertellen waar het boek over gaat anders dan taal.