Pina 3D

Werk van Steinunn Jonsdottir, Rietveld academie 2011

Nu te zien Pina 3D van Wim Wenders. Een ode aan Pina Bausch en een prachtig portret van haar dansgroep. Wim Wenders vertelt in een interview in de VPRO gids dat hij 20 jaar geleden al met Pina Bausch over een film sprak. Ze konden niet tot een goede vorm komen totdat Wenders in Amerika een 3D film zag. Deze techniek maakte het wel mogelijk de ruimte in de dans te tonen. Tijdens de voorbereidingen van de film stierf Bausch waardoor er een nieuw scenario gemaakt moest worden. De film toont veel fragmenten uit Bausch’ choreografieën, in theaters en lokaties in en rond Wuppertal. Tussendoor vertellen de dansers over hun ervaringen met Pina.

Helaas treedt het Tanztheater Wuppertal Pina Bausch voorlig niet in de buurt op. Wellicht maar eens naar Wuppertal zelf.

arts task is to contribute to evolution

in afwachting

Aldus Pipilotti Rist op de site van Cinema Reloaded. CR is een nieuw project van het International Film Festival Rotterdam waarin het publiek gevraagd wordt co-producent van films te worden.

Laat kunst niet enkel afhankelijk zijn van subsidies en daarmee van niet persé kunstminnende politici. Kies zelf welke filmmaker je wilt steunen, wordt co-producent.

in the end we’re all burnable garbage

air doll
air doll, stills in Taneda's Coolsingel Cube

Quote van de dag op het International Film Festival Rotterdam: ‘in the end we’re all burnable garbage ‘. Aan het woord is een poppenmaker die de hoofdrolspeelster gelijk geeft dat ze als opblaaspop niet wezenlijk verschilt van mensen. De filmmaker, Kore-Eda Hirokazu, heeft ons dan al overtuigd van de leegheid die veel mensen ervaren en van de gevoelens van de pop.
We zagen al eerder dat in Tokyo het afval gescheiden wordt in wel- en niet brandbaar. Later zien we de gestorven vriend van de pop in een transparante zak voor brandbaar afval langs de weg.

Ook Air Doll weet weer humor, absurditeit en diepgang te combineren zoals in de Japanse cinema gebruikelijk.

La vie moderne

la campagne
la campagne

La vie moderne van Raymond Depardon is een prachtige film. Aangrijpend, ontroerend, komisch, monumentaal. Een portret van een cultuur die op het punt van uitsterven staat. Een spiegel voor de toeschouwer in de drukke stad die hooguit wat woorden wisselt met deze boeren als ze in hun tweede huis op vakantie zijn. Slechts voor één van de geportretteerden is er nog een kans op herintreden in het boerenbedrijf. Voor de anderen rest alleen nog het uittreden.
De film is niet droevig. Culturen komen en gaan. Hopelijk verdwijnt ook de grootschalige gesubsidieerde uitputtende landbouw van nu en komt er een nieuwe meer duurzame, kleinschalige, vorm voor terug.

Een 83 jarige boer, die samen met zijn 5 jaar oudere broer geïnterviewd wordt, zegt in de film: we zijn niet zo ouderwets. De zaal lacht dan, ik niet. Ik denk dat hij gelijk heeft. Hij verzet zich niet tegen de nieuwe tijd en laat zich er ook niet gek door maken.

de lijdensweg van de kunstenaar

still uit Achilles and the Tortoise
still uit Achilles and the Tortoise
(en waarom hij hem toch aflegt)

Achilles and the Tortoise is de nieuwe film van Takeshi Kitano die ik zag op het IFFR. Een schitterende film over de zoektocht van een kunstenaar naar een eigen stijl. Ik vind het lastig er iets over te schrijven, want ik vond het zelf heel prettig tevoren niets over deze film te weten. Ik zal me daarom beperken tot het advies: zien die film!

made by mobile

still uit spyder
still uit spyder

Spyder is een film van Ishibashi Kiyomi die ik zag op het IFFR. De film van twee uur is opgenomen met de camera van een mobiele telefoon.

Het kleine beeld is opgeblazen naar bioscoop formaat en heeft de bekende lage kwaliteit:veel blokken door de compressie, een vaag beeld, schokkerig bij snellere camerabewegingen, nauwelijks scherptediepte en geen scherpte. Een blurrie film met blurrie kleuren. Dit beeld sloot mooi aan bij het verhaal. Een labiele jongedame heeft moeite zich een plaats te verwerven en gaat gelijktijdig haar eigen gang. Heeft een zekere onbevangenheid, naïviteit, stoerheid. En is ook erg kwetsbaar, fysiek (ze is graatmager) en geestelijk. De camera wisselt close-ups af met stadsbeelden, beiden erg geschikt voor dit soort camera.
Mooie film. Regie, script, productie, camera, art design, montage en hoofdrol: Ishibashi Kiyomi.

Scroll to Top