Drie weken geleden maakte ik een afbeelding met als titel Drone, dit omdat het Sonic Acts festival vooral drone muziek programmeerde en dat Drone de muzieksoort is die momenteel overal te horen is.
Ik besefte niet dat er dagelijks over drones bericht wordt die op allerlei plaatsen op de wereld dood en verderf zaaien. Is dit toeval, dat het hipste moordwapen tevens de hipste muzieksoort is?
Ik probeerde de Sonic Acts expositie in Looiergracht60 te bezoeken maar mocht er niet in omdat ik geen smartphone met bank app bij me droeg!!! Ik kom al lang bij Sonic Acts, altijd kocht ik een passe-partout en bezocht ik lezingen, exposities, performance, alles. Dit jaar waren er geen passe-partouts, kaartjes voor de conferentie waren snel uitverkocht vanwege de kleine ruimte waar het plaats vindt. Geen probleem, ik heb Ecoes magazine #6 (een special over SA’24) al en misschien komen er nog lezingen online te staan.
Vandaag naar Looiersgracht voor de expositie waar enkel toegangskaarten te koop bleken met een spyphone.
Sonic Acts wordt gefinancierd met publiek geld maar om een expositie te bezoeken moet ik een account bij Apple (iPhone) of Google (Android) hebben. Zij staan nergens vermeld als hoofdsponsor vanwaar dan deze verplichting?
Bij W139 kon ik wel met mijn bankpas betalen. Terwijl ik een pseudo-religieuze video-installatie bekijk bedenk ik dat Sonic Acts anno 2024 een feel good event voor brave burgers met een goed inkomen is. Daar hoor ik inderdaad niet bij.
Ik denk dat het 30 jarig jubileum een goed moment is om de stekkers er uit te trekken, is ook goed voor het klimaat.
“I love loitering; a concept that implies we should not fight for privacy, but for the right to be in public.
We should say: when I am on a network, I am public.
This does not mean I should be attacked or made vulnerable in a horrible, abusive manner. It means I need some rigorous public right. Rather than constantly trying to say that these networked spaces are private, which the clearly aren’t, we should understand how communication implies vulnerability and publicity.”
Wendy Hui Kyong Chun interviewed by Rosa Menkman, 2017
Wat Sonic Acts doet is virtualiteiten een podium geven. Alternatieven voor de Neo-Kapitalistische vernietigingsmachine.
Humanity doesn’t exist, there are many different sorts of humans. We’re not humans in the same way. The Anthropocene is the lament of the white male.
Hoe kunnen we doorgaan, voortbestaan. Ja de witte man sloopt de wereld en dat al heel lang maar er moet gedacht worden hoe voort te gaan, hoe te leven na het keizerrijk van de witte man.
Spinoza schreef de Ethica tijdens het einde van de Republiek. Een crisis is geen excuus om weg te kruipen, om je over te geven, het is een kans op verandering, een draaipunt. Kunst en filosofie moeten herstarten. We hebben nieuwe beelden en nieuw denken nodig in veel varianten met veel deelnemers. Athene en Rome zijn geschiedenis, de wereld is zo veel groter en er zijn al veel andere denkwijzen dan de Grieks Latijnse.
Neo Spinozisme.
Aantekeningen bij de eerste sessie van Sonic Acts Hereafter met lezingen van Rosi Braidotti en Rick Dophijn.
Geinig, op het podium van Paradiso staan enkel speakers, onderdeel van het Acousmonium van Ina GRM. De muzikanten staan achter in de zaal achter in de zaal achter hun knoppen. Speakers staan ook rondom het publiek. Het visuele is enkel de speakers. Met ogen dicht hoor ik toch beter.
Sonic Acts 2015 was four days of lectures, installations, images and movies. About our planet, that tiny particle of the universe we live on for the tiniest period of time. Despite that very short time we manage not only to eradite ourselves and take with us lots of other species, we even succeed in altering the planet.
And while we’re doing this we still make great art and enjoy ourselves. We’re a remarkable species. Today I learned about the the bar-tailed godwit, infrasound and all the communication that’s going on without us noticing it. We’re so stupid and under-developed it becomes funny.
we’re not living in the post-9-11 era, we’re living in the post-hiroshima era. and we’re moving into the post-human era, where finace is more important than people.
Ik zit deze dagen op sonicacts.com/2015 met dit jaar als thema het antropoceen, oftewel dat onze aanwezigheid op aarde een nieuw geologisch tijdperk zal vormen. Wij veranderen de planeet ingrijpend. De eerste sprekers noemden o.a. Hiroshima, de atoombom beïnvloed de biosfeer en dat zal miljoenen jaren merkbaar zijn. Maar even interessant vond ik de opmerking dat we daarmee onze eigen uitroeiing in gang zetten. Met de bom op Hiroshima begon dus onze zelfmoord als soort, boeiende gedachte.
Maar het komt wel: het thema van Sonic Acts 2013 is Dark matter. Kunst en theorie over zwarte gaten en zwarte energie. In woord, beeld en geluid. Ik kijk er nu al naar uit (met nachtkijker vanzelfsprekend).
