een essay uit This sex which is not one van Luce Irigaray. Toen ik de titel las dacht ik direct aan mijn eigen fluid werk.
De tekst lijkt te gaan over het mijden van vloeistoffen in wetenschappelijk onderzoek en de fixatie op wiskunde.
Denken is gebaseerd op chemie en elektronica, vloeistoffen en processen. Die zijn in theorie instabiel maar flexibel is juister, ze passen zich aan vinden nieuwe wegen en verbindingen. De hersenen werken bij uitstek rhizomatisch. Een prototype voor het internet maar veel ontwikkelder.
Irigaray lijkt vooral de psychoanalyse tegen te spreken. Een denken dat in Frankrijk lang belangrijk is geweest. Waar ook D&G zich tegen verzet hebben.
De tekst klinkt ouderwets, ze is uit 1977 en lijkt buiten het debat dat toen in Frankrijk gaande was weinig meer te betekenen. Jammer want de titel klonk goed en ik denk zeker dat het vloeibare nog steeds aandacht tekort komt.