Ik was is het Stedelijk bij de Ulay tentoonstelling en was aangenaam verrast.
Het eerste werk dat ik zag was Anagrammatic Body Aphorismes, voor tijdschrift Avenue, uit de serie Renais sense, 1974 – 1975.
LEVE DE IDENTITEIT kan het actueler?
En verderop Mein Abschied als einzige Person. Paris 1974. 100% Deleuziaans.
En ook grote polaroids die ik niet eerder zag en fotogrammen, zoals de afbeelding boven dit bericht.
De jaren 1970 en 1980 waarin alles mocht en kon. En dat niet eens zozeer als kunst maar als Leven.
Ik verliet het Stedelijk met een dik boek waarbij ik een boek over zijn polaroids kado kreeg.