De Canadese filosoof Charles Taylor schrijft in Bronnen van het zelf en Een seculiere tijd over de moderne visie op een zelfbeeld van de mens als een ‘omsloten zelf’ tegenover het ‘poreuze zelf’ uit vroegere tijden. ‘In de ervaring van de moderne mens is er volgens Taylor een scherpe grens getrokken tussen innerlijke ervaringen en gedachten tegenover uiterlijke verschijnselen en dingen. (Kusters, Filosofie van de waanzin p 548)
Ik kan de analyse van Taylor en Kusters volgen en denk dat het neo-liberalisme en neo-fascisme het gat van het verdwenen Christelijke geloof sterk opgevuld hebben. Het vreemde is dat het socialisme gelijk met het Christendom opgelost is. Ook ‘links’ is in de valkuil van het neo-liberalisme gesprongen en is vervolgens verbaasd over het duister van het fascisme in deze kuil.