Het werk van Anselm Kiefer uit de Stedelijk collectie is goede kunst. Zijn Franse werk dat nu ook te zien is in Stedelijk en van Gogh Museum is kitsch.
Korenveld met kraaien van van Gogh laat je het licht ervaren. Van Gogh kon heel goed kijken en die bijzondere blik van hem kon hij in verf omzetten.
Kiefer probeert dat na te doen door koren op doek te plakken: banaal. Geen enkele verbeelding.

Toen Kiefer naar Frankrijk verhuisde verwachte ik dat hij lichte aquarellen zou gaan schilderen. Helaas, het werden ongeïnspireerde megalomane bouwsels. In het trappenhuis van het Stedelijk is goed te zien waar het toe geleid heeft: een bombastische verzameling middelmatige doeken waar van alles bij gehangen en opgeplakt is. Treurig.

Tragikomisch is dat kunst minder aanzien heeft dan ooit en dat tegelijkertijd ervan verwacht wordt dat het de wereld zal redden. En in Nederlandse media lees ik steeds vaker dat ook de zieken genezen moeten worden door kunst. Dat daarvoor kunstenaars nodig zijn wordt gemakshalve vergeten.

– dit stukje behoeft wel wat bronvermeldingen besef ik, ik zal later een paar links toevoegen –

Op Art Rotterdam zag ik een installatie van MOSs Social Club. “MOSs Social club is een holobiont, niemand staat niet opzichzelf maar is een assemblage van persona’s, zelfjes, bacterien, planten en vele andere soorten. Vertrekkend vanuit deze symbiose ontstaan levende systemen van performances, installaties en ervaringen. Door verhalen te vertellen en te herstellen kan het perspectief op de wereld worden heroverwogen. Verhalen hebben de potentie om werelden te creëren. Door dit te gebruiken geeft MOSs Social Club vorm aan speculatieve fictieve scenario’s en bied een podium aan het mystieke, zoals de diepe aarde en de diepe zee, om een gevoel van liefde en strijdbaarheid aan te wakkeren. Om intieme relaties, gemeengoed en collectiviteit te herinneren.” aldus Hannah van der Schaaf op mosssocialclub.hotglue.me.

Ik ken de ideeën over veelheden en assemblages al langer via onder andere Deleuze & Guattari en was aangenaam verrast het tegen te komen op Prospects / Art Rotterdam.

verhalen, mythen, religies.
Spinoza schreef al dat de gewone mens prima religie kan gebruiken om het leven te accepteren. Het gezamenlijke, het delen, de vertrouwdheid van geboden zijn zaken die node gemist worden.
De vrijheid tot denken is slechts voor weinigen vruchtbaar.

Hoe definiëren wij ons. WESTERLINGEN is onduidelijk, ‘het westen’ is een vage term. MONOTHEÏSTISCH is correct en bepalend voor ons denken en gedrag. KAPITALISTISCH is deels correct en verklaart veel van onze misdragingen. Het monotheïsme ontstond eerder dat het kapitalisme en het tweede is als uiting van het eerste te beschouwen.

Als aanduiding van het huidige geologisch tijdperk van de aarde werd de term Antropoceen geïntroduceerd, dat werd vervolgend gecorrigeerd tot Kapitaloceen omdat niet alle mensen het leven op aarde vernietigen. Misschien moeten we een stap verder gaan en het Monotheïsticeen noemen, het vernietigen begon met de verplaatsing van God naar de hemel en de aanstelling van de Mens als beheerder.

/ How do we define ourselves. WESTERN is unclear, “the West” is a vague term. MONOTHEISTIC is correct and defines our thinking and behaviour. CAPITALISTIC is partially correct and explains many of our misbehaviours. Monotheism arose earlier that capitalism and the latter can be considered an expression of the former.

The term Anthropocene was introduced to designate the current geological era of the earth, which was subsequently corrected to Capitalocene because not all humans are destroying life on earth. Perhaps we should go a step further and call it Monotheistic Era, destroying began with the moving of God to heaven and the appointment of Man as administrator.

light | lies

stedelijk.nl/sagmirwodieblumensind

past goed in det Stedelijk in deze fase van haar bestaan. Het is een ‘design’ tentoonstelling maar niet vanuit het mooie, tijdgebonden ontwerp van objecten maar die objecten in relatie tot hun omgeving en gebruik.
Daarbij is het ook goed dat de zogenaamde autonome mens niet centraal staat. Wij zijn onderdeel van natuur, wij verhouden ons voortdurend tot de omgeving, het andere waarvan wij onderdeel zijn.
Bijgedachte: zijn wij met onze liefde voor dieren ook onze liefde voor mensen verloren?

Talking Heads – Give Me Back My Name

Ik lees momenteel in Dahlgren van Samuel R. Delany waarin de hoofdpersoon zijn naam vergeten is en Kid(d) genoemd wordt. Een boeiend boek waarin Kid zich tot dichter/schrijver maakt en in een aantekenboek schrijft waarin de helft van de pagina’s blanco is (ik meen de linker pagina’s). Ik voel de spanning van Kidd terwijl hij schrijft en zijn verrassing over de woorden die verschijnen.

Ik denk al jaren over het gebruik van tekst in mijn beelden* en vanochtend bedacht ik dat titels voor mij belangrijk zijn en minder dwingend dan woorden in beeld,
(*en heb het lang geleden ook soms gedaan)

Opkomst en ondergang van een nieuw medium.

—

Rise and fall of a new medium.

Ik kijk een recente Tegenlicht met Julia Watson en besef wederom dat overleven voor ons mensen harder nodig is dan ooit. En ik bedenk dat zelfs de VPRO een programma als Tegenlicht niet meer opportuun vindt en wil stopzetten, ook daar heeft men de hoop om te overleven opgegeven. De consumens is suïcidaal.
Dat neemt niet weg dat ik blij ben met mensen als Julia Watson en zo lang het nog kan Tegenlicht blijf kijken.

is nu populair als vlucht. Door fantasy kun je tijdelijk de nare werkelijkheid buitensluiten. Samen borduren en verhalen delen met gelijkgezinden, knus en onschuldig.
Het is ook een vlucht voor politieke verantwoordelijkheid.

Dit bedacht ik tijdens een bezoek aan W139.