we (humans) can only perceive less than one percent of the entire electromagnetic spectrum with our eyes
I read in neural #74.
And I guess our olfactory ability and hearing isn’t much better. We have a very limited experience of our environment. We have created a lot of devices to expand our sensory perception, but still and in daily life it is very limited.
foto: Carlo Favero
Nu te zien in het Stedelijk, een geweldige expositie met werk van Ana Lupas.
In de eerste zaal een installatie die het Stedelijk verworven heeft. Helaas kun je niet om de werken heen lopen omdat het afgeschermd is tegen bezoekers die vooral met hun handen kijken. Dat neemt niet weg dat dit een belangrijke toevoeging is aan de collectie.
In de tweede ruimte boeiende werken met als titel Identity shirt, First Generation. Het zijn tekeningen van draad in/op textiel. Behoorlijk abstract waardoor mij ontging wat het identity element was.
De volgende ruimte toonde Identity shirt, Second Generation waarvan we een persbeeld beschikbaar is:
De identity werken zijn uit 1969 en zijn even actueel als toen. Dit is moderne en hedendaagse kunst tegelijk.
En dat is het gevoel bij de hele expositie. Ana Lupas was zelf betrokken bij de samenstelling en inrichting, een kunstenaar die midden in haar werk staat en belang hecht aan een goede presentatie.
Alweer een expositie in het Stedelijk om meermaals te bezoeken.
En de monografie is een ook aanrader.
Machine Learning is the correct term for self-coding software which is mistakenly called Artificial Intelligence. It’s about time we drop the term AI and use ML instead.
There are still a lot of people that see ML as a form of AI but there is no AI (yet) so let’s drop this confusing term.
The is a difference between clever and intelligent.
als ik Barthes lees meen ik me erin te herkennen zoals waarschijnlijk velen doen.
Walter Benjamin is een veelheid (multitude) elke lezer waant zich een nieuwe Walter Benjamin. We lezen onszelf omhoog en verbreed.
Walter Benjamin is ruimte zoals Roland Barthes lucht is. Wij lezers ademen Barthes.
Deze keer duurt het iets langer om tot (nieuw) beeld te komen.
Een volgende stap kan zeefdruk zijn.
Als altijd is er de vraag ‘waartoe?’.
Wat doet kunst bij mij? Waarom kijk ik graag naar het werk van René Daniels? Zowel het oude virtuoze schilderwerk als de nieuwe onhandige werken met viltstift? Omdat ze een verhouding tot te wereld uitdrukken.
is levenskracht, het leert leven kennen, het stimuleert verbeelding en creativiteit. Literatuur maakt os meer mens.
De hedendaagse uniformiteit is wonderbaarlijk. De angst zich te onderscheiden torenhoog. In navolging van fotofilters worden gezichten glad getrokken. Alles wat een gezicht bijzonder, persoonlijk, aantrekkelijk maakt dient gemaskeerd te worden. Het doet mij denken aan oude dystopische science fiction films.
De zogenaamde individualisering is uniformering.
(bij het lezen van de introductie van Immediacy, or The Style of Too Late Capitalism van Anna Kornbluh)
Met een polsbandje in het Stedelijk, te midden van een massa jonge mensen die kwamen voor de performance Chorus in Flight van Julianknxx uitgevoerd door The Memoria Collective choir uit Amsterdam en Rotterdam gedirigeerd door Elique Curiel.
Het blijft prettig dat zoveel jongeren van alle kleuren nu het Stedelijk bezoeken.
Ik was dinsdag in Rotterdam en het viel me weer op hoe gekleurd daar de markt in het centrum is terwijl het centrum van Amsterdam nog steeds opvallend wit is. Fijn dat er nu in in ieder geval een plek is waar dat verandert.
gisterenavond las ik weer in Finnegans Wake van James Joyce en ik dacht: dit is de modernste roman die ik ken. Het is ook in 20024 modern en ademt ook deze tijd en het bijzondere was dat ik eerder die avond naar de film Chimera geweest was van Alice Rorwacher en in mijn hoofd speelde het boek in het stadje aan het Meer van Bosena.
Chimera is kunst met film als medium, het verhaal is niet eenduidig, het is een ervaring. Finnegans wake is kunst met roman als vorm en taal als medium. Ik herken geen plot kan niet vertellen waar het boek over gaat anders dan taal.
we hoeven geen dingen te maken – leven en (ver)beelden
beelden:
1) Beeldhouwwerken 2) Dichterlijk voorstellen
verbeelden:
1) Aanmeten 2) Acteren 3) Denken 4) Dromen 5) Fantaseren 6) Inbeelden 7) Indenken 8) Menen 9) Representeren 10) Schijnbaar 11) Uitbeelden 12) Verpersonificeren 13) Vertolken 14) Voorstellen 15) Vorm geven aan 16) Vormgeven aan 17) Wanen 18) Zich inbeelden
In Düsseldorf kocht ik een boek over Mona Hatoum waarin onder andere een afbeelding van Keffieh, 1993-1999, een werk bestaande uit een sjaal en mensenhaar. Zo’n werk krijgt weer een extra dimensie door de oorlog in Gaza.
Ik herinner me dat ik als tiener zo’n Palestijnse sjaal droeg, toen mede uit protest tegen de bezetting van Palestina en de terreur tegen het Palestijnse volk. Dat werd toen minder onderkent dan nu, zowel de sjaal als protest als de verdringing van de Palestijnen van/uit hun land . Een andere reden om de sjaal te dragen was dat ik het mooi vond en het lekker voelde. Ik zal eens kijken of ik er een kan vinden.
In mijn urenadministratie (een wens van de belastingdienst) heb ik onder de kop Against The Day twee rubrieken Art en Studie. Soms is mij niet duidelijk wat het verschil hiertussen is, vandaag vraag ik mij af of studie een kunstvorm is, of lezen een kunstmedium is. Vergt kunst geen overbrenging? Is een performance zonder publiek kunst? Is een schilderij in een kluis kunst? Of is het ijsberen in zijn atelier door Bruce Nauman pas kunst als hij het opneemt met een camera? Alles wat een kunstenaar als kunstactiviteit beschouwd is kunst, de vraag is dus enkel aan mijzelf en ja, de studie, het lezen is onderdeel van mijn werk. Daarbij maak ik een onderscheid tussen kunst- en filosofieboeken en literatuur, al is dat niet perse terecht. Zo las ik recent Solenoïde van Cartarescu en lees ik nu Finnegans Wake van Joyce en het lezen daarvan ervaar ik als kunst. Maar het staat nog niet in mijn urenadministratie.
the never ending crusade
De Arabische wereld als eeuwig slagveld.
Twee jaar geleden zag ik een expositie van Wael Skawky in MuseumM Leuven over de kruistochten vanuit Arabisch perspectief.
Afgelopen weekend kocht ik het boek Terra Infirma van Mona Hatoum, een Palestijnse die in Londen strandde toen er een oorlog uitbrak in haar thuisland Libanon, met daarin onder andere het werk 3-D Cities (zie foto boven).
De Arabieren konden al oorlog voeren voor de Europeanen kwamen, maar het nietsontziende goddeloze geweld van de plundertochten van de Europese kruisridders was ongekend. Later kwamen de koloniale oorlogen die de regio definitief ontwrichtten. En als klap op de vuurpijl bedachten de Zionisten dat zij ook wel een stuk konden inpikken en de mensen die daar woonden verdrijven en/of vermoorden, gesteund door Europeanen die zich schuldig voelen vanwege de moord op Europese joden.
Und so fort und so weiter…
(in MetropolisM een bespreking van de tentoonstelling van Shawky in MuseumM)
